Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

"Σαν τραγούδι μαγεμένο" - Μια επίσκεψη στο ρεμπέτικο τραγούδι

Η Γ'τάξη του σχολείου μας ταξιδεύει στην Αθήνα αυτές τις μέρες (29-30-31 Μαρτίου) για να επισκεφτεί την Βουλή. Μεταξύ άλλων, θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την μουσικοθεατρική παράσταση με τίτλο "Σαν τραγούδι μαγεμένο", σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη.


Μπορείτε να πληροφορηθείτε τα σχετικά με την παράσταση εδώ:

http://www.skai.gr/master_story.php?id=114623


Πρόκειται για μια μάλλον ενδιαφέρουσα αναδρομή στην ιστορία του ρεμπέτικου τραγουδιού, διανθισμένη με σκετς και βέβαια πολύ τραγούδι, με αρχιτραγουδιστή τον Γιώργο Νταλάρα.






Περιμένουμε τις εντυπώσεις τους με αγωνία κι ελπίζουμε πως κάποιοι δε θα παραλείψουν να τις αναρτήσουν κι εδώ!


Στο μεταξύ ακούστε τη Ροζα Εσκενάζυ, ντίβα του ρεμπέτικου, σ'ενα τηλεοπτικό ντοκουμέντο από το 1975
http://www.youtube.com/watch?v=5CZgYdd5Pvw&feature=related


κι εδώ μια ηχογράφηση ρεμπέτικου τραγουδιού το 1925 στην Αμερική από τη Μαρίκα Παπαγκίκα!
http://www.youtube.com/watch?v=nWgM6hfdYnk&feature=related

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009

Μαρία Κάλλας

Η Μαρία Κάλλας γεννήθηκε ως Άννα Μαρία Καικιλία Σοφία Καλογεροπούλου στις 2 Δεκεμβρίου του 1923 στη Νέα Υόρκη. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς οι γονείς της, Ευαγγελία Δημητριάδη (από την Κωνσταντινούπολη) και Γιώργος Καλογερόπουλος (από τo Nεωχόριο Ιθώμηςστό Μελιγαλά Μεσσηνίας), είχαν μεταναστεύσει στις Η.Π.Α. από την Αθήνα. Εκεί ο πατέρας της ανοίγει φαρμακείο και το 1929 αλλάζει το οικογενειακό επώνυμο από Καλογερόπουλος σε Callas. Τρία χρόνια αργότερα η Μαρία ξεκινά τα πρώτα μαθήματα πιάνου μαζί με τη μεγαλύτερη αδελφή της Υακίνθη. Σε ηλικία 11 ετών έλαβε το πρώτο βραβείο ως "σολίστ" σε διαγωνισμό παιδικών φωνών που είχε διοργανώσει ο ραδιοφωνικός σταθμός της Νέας Υόρκης W.O.R.
Στα 1937 έρχεται το διαζύγιο των γονιών της και η Μαρία ακολουθεί τη μητέρα της στην Αθήνα, όπου ήδη βρισκόταν η αδελφή της. Αρχικά, αν και μικρότερη από το ηλικιακό όριο εισαγωγής, εγγράφηκε στο Εθνικό Ωδείο του Καλομοίρη με καθηγήτρια τη Μαρία Τριβέλλα ενώ ένα χρόνο αργότερα βρέθηκε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών όπου δίδασκε η Ελβίρα ντε Ιντάλγκο (Elvira de Hidalgo) και η οποία θεωρείται ως η κατ’ εξοχήν δασκάλα της Κάλλας.
Στις 2 Απριλίου 1939 κάνει το σκηνικό της ντεμπούτο ως Σαντούζα σε μία μαθητική παράσταση της "Αγροτικής Ιπποσύνης" (Cavalleria Rusticana) του Πιέτρο Μασκάνι από το Ωδείο Αθηνών. Λίγο πριν το ξέσπασμα του ελληνοϊταλικού πολέμου έρχεται η πρώτη συνεργασία της με την εταιρεία της Λυρικής Σκηνής Αθηνών και στις 21 Οκτωβρίου του 1940, ερμηνεύει τραγούδια από τον Έμπορο της Βενετίας του Ουίλιαμ Σαίξπηρ στο Βασιλικό Θέατρο. Η συνεργασία της με τη Λυρική Σκηνή θα συνεχιστεί και στις 21 Ιανουαρίου 1941 στην πρώτη της μελοδραματική εμφάνιση θα υποδυθεί τη Βεατρίκη στο έργο "Βοκκάκιος" του Φραντς φον Σουπέ στο κινηματοθέατρο Παλλάς.
Στις
27 Αυγούστου του 1942 στο θερινό θέατρο Παρκ στην Πλατεία Κλαυθμώνος, στην πρώτη της επαγγελματική εμφάνιση σε όπερα, ερμηνεύει "Τόσκα" του Τζιάκομο Πουτσίνι. Την ίδια χρονιά συμμετείχε σε συναυλία της Λυρικής στη Θεσσαλονίκη. Στις 19 Φεβρουαρίου ερμηνεύει τη Σμαράγδα στον "Πρωτομάστορα" του Μανώλη Καλομοίρη, και εννέα μέρες αργότερα συμμετέχει σε μεγάλη συναυλία για τα συσσίτια της Νέας Σμύρνης στον κινηματογράφο Σπόρτινγκ. Στις 12 Δεκεμβρίου ερμηνεύει άριες του Μπετόβεν και του Ροσίνι σε συναυλία υπέρ των φυματικών.

Η αρχή της μεγάλης πορείας
Λίγο μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα η Κάλλας, εξ αιτίας της υποβάθμισής της στη Λυρική Σκηνή και εν μέσω της πολεμικής των συναδέλφων της που την κατηγορούσαν για συνεργασία με τους κατακτητές, αποφασίζει να επιστρέψει στις Η.Π.Α. Προκειμένου να εξασφαλίσει τα εισιτήριά της δίνει μια αποχαιρετιστήρια παράσταση στην Αθήνα. Το Σεπτέμβριο του 1945 βρίσκεται στη Νέα Υόρκη και ξεκινά την προσπάθεια για ανεύρεση εργασίας αρχικά στη Μητροπολιτική Όπερα, δεν καταφέρνει όμως να υπογράψει συμβόλαιο.
Εντούτοις η ακρόασή της από τον Έντουαρντ Τζόνσον, διευθυντή της Όπερας, φέρνει την προσφορά δύο ρόλων στα έργα
"Φιντέλιο" του Μπετόβεν και "Μανταμ Μπατερφλάι" του Πουτσίνι. Η Κάλλας απορρίπτει τους ρόλους. Δε θέλει να τραγουδήσει το "Φιντέλιο" στα αγγλικά
, ενώ αισθάνεται πολύ εύσωμη ώστε να ερμηνεύσει την αιθέρια "Μπάτερφλάι".
Η γνωριμία της με τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Αρένας της Βερόνα,
Τζοβάννι Τζενατέλλο την οδηγεί στην Ιταλία. Εκεί στις 3 Αυγούστου 1947 κάνει την πρώτη της εμφάνιση στην Αρένα της Βερόνα με τη "Τζοκόντα" του Αμιλκάρε Πονκιέλι. Τον ίδιο χρόνο ερμηνεύει την Ιζόλδη από το "Τριστάνος και Ιζόλδη" στη Βενετία υπό την καθοδήγηση του μαέστρου Τούλιο Σεραφίν. Συνάμα έρχεται και η γνωριμία της με τον μουσόφιλο Ιταλό βιομήχανο Τζοβάννι Μπατίστα Μενεγκίνι, με τον οποίο παντρεύονται στις 21 Απριλίου 1949. Ο Μενεγκίνι έχοντας και ρόλο μάνατζερ άσκησε καταλυτική επιρροή στην καριέρα της Κάλλας, υποβάλλοντάς την σε δίαιτα με σκοπό να αποκτήσει καλύτερη εμφάνιση και αποτρέποντάς την από κάθε βιοτική ενασχόληση με την οικονομική κάλυψη, που της παρείχε. Έτσι τον ίδιο χρόνο η Κάλλας κάνει καλλιτεχνικές εμφανίσεις στο Μπουένος Άιρες και το 1950 στο Μεξικό.

Τα στάδια της αποθέωσης
Στις 7 Δεκεμβρίου 1951 η Κάλλας ανοίγει τη σαιζόν στη Σκάλα του Μιλάνου με το "Σικελικό Εσπερινό", εμφάνιση που της προσφέρει μεγάλη αναγνώριση. Κατά τη διάρκεια των επόμενων επτά ετών η Σκάλα θα είναι η σκηνή των μέγιστων θριάμβων της σε ένα ευρύ φάσμα ρόλων. Το 1955 ανεβάζει την ιστορική παράσταση της "Τραβιάτας" του Βέρντι σε σκηνοθεσία Λουκίνο Βισκόντι.
Στις
27 Οκτωβρίου 1956 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης ως "Νόρμα" στο ομώνυμο έργο του Μπελλίνι. Στις 5 Αυγούστου 1957 επιστρέφει στην Αθήνα και εμφανίζεται στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Δύο μήνες πριν είχε γνωρίσει τον εφοπλιστή Αριστοτέλη Ωνάση σε δεξίωση της κοσμικογράφου Έλσα Μαξγουελ
. Η γνωριμία τους θα εξελιχθεί σε μία από τις πλέον συζητημένες σχέσεις στην ιστορία.
Το
1960 τραγουδά στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου "Νόρμα" και το επόμενο έτος "Μήδεια" σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή. Το 1962 επανέρχεται στη Σκάλα του Μιλάνου και αποθεώνεται σαν Μήδεια σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή και κοστούμια Γιάννη Τσαρούχη. Τον Ιανουάριο του 1964 πείθεται από το Φράνκο Τζεφιρέλι
να συμμετάσχει σε μία νέα παραγωγή της "Τόσκα" στη σκηνή του Covent Garden. Η παράσταση εκθειάζεται από τους κριτικούς ενώ ακολουθεί την ίδια χρονιά νέος καλλιτεχνικός θρίαμβος στην Όπερα των Παρισίων με τη "Νόρμα". Παρά τα φωνητικά προβλήματα που έχει αρχίσει να αντιμετωπίζει το παρισινό κοινό την αποδέχεται θερμά.
Στις
5 Ιουλίου 1965 εμφανίζεται για τελευταία φορά σε παράσταση όπερας στο Covent Garden με την "Τόσκα" σε σκηνοθεσία Φράνκο Τζεφιρέλι. Στα
1966 απεκδύεται την αμερικανική υπηκοότητα και λαμβάνει την ελληνική. Με αυτή της την ενέργεια λύεται και τυπικά ο γάμος της με το Μενεγκίνι. Πλέον ελπίζει ότι ο Αριστοτέλης Ωνάσης θα της ζητήσει να παντρευτούν κάτι που τελικά δε γίνεται μια και στις 8 Ιουλίου 1968 ο Έλληνας μεγιστάνας παντρεύεται τη χήρα του Αμερικανού Προέδρου Κέννεντυ, Τζάκυ. Αυτή του η πράξη βυθίζει σε κατάθλιψη την κορυφαία υψίφωνο.
Τελευταίες σκηνές πριν το τέλος
Το 1969 γυρίζει σε ταινία τη "Μήδεια" του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Πιερ Πάολο Παζολίνι. Η ταινία δεν έχει τύχη στις κινηματογραφικές αίθουσες. Στις 25 Μαΐου 1970 μεταφέρεται στο νοσοκομείο και γίνεται γνωστό ότι επεχείρησε να αυτοκτονήσει λαμβάνοντας μεγάλη δόση βαρβιτουρικών.
Το
1973 σκηνοθετεί στο Τορίνο μαζί με τον Τζουζέπε ντι Στέφανο τον "Σικελικό Εσπερινό" και την ίδια χρονιά ξεκινά μαζί του μια παγκόσμια καλλιτεχνική περιοδεία. Στις 8 Δεκεμβρίου η Κάλλας τραγούδησε στην Όπερα των Παρισίων, όπου το κοινό την κάλεσε στη σκηνή 10 φορές καταχειροκροτώντας την. Η τελευταία της εμφάνιση έγινε στην πόλη Σάπορο της Ιαπωνίας στις 11 Δεκεμβρίου του 1974.
Η Μαρία Κάλλας πέρασε στην αιωνιότητα στις
16 Σεπτεμβρίου 1977 στο Παρίσι. Η κηδεία της έγινε στις 20 Σεπτεμβρίου και, αφού το σώμα της αποτεφρώθηκε όπως επιθυμούσε, την άνοιξη του 1979 η τέφρα της σκορπίστηκε στο Αιγαίο.

Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

Αράβικη Μουσική


Ο όρος Αραβική Μουσική, αναφέρεται στην μουσική των ισλαμικών λαών της Αραβίας αλλά και ευρύτερα των ισλαμικών λαών της βόρειας Αφρικής, της Περσίας και της Συρίας. Αν και τα σημαντικότερα έργα της Αραβικής μουσικής εμφανίστηκαν μετά την εξάπλωση του Ισλάμ (622 μ.Χ.) η καλλιέργεια της μουσικής είχε αρχίσει χιλιάδες χρόνια πριν.

Απαρχές και επιρροές

Η μουσική της προϊσλαμικης Αραβίας ήταν πρωταρχικά φωνητική. Υποστηρίζεται πως το τραγούδι ξεκίνησε ως τραγούδι των καραβανιών (huda) από το οποίο προέκυψε ένα πιο εκλεπτυσμένο κοσμικό (μη θρησκευτικό) τραγούδι (nasb). Τα μουσικά όργανα χρησιμοποιούνταν μόνα τους και απλά συνόδευαν τον τραγουδιστή. Το κοντό λαούτο (oud), το μακρύ λαούτο (tunbur), το φλάουτο (qussaba), το tambourines (duff) και το drum (tabl) ήταν τα πιο δημοφιλή.

Με την εμφάνιση του Ισλάμ και την κατάκτηση της Συρίας, της Αιγύπτου και της Περσίας από τους άραβες, ξένες μουσικές επιρροές άρχισαν να γίνονται εμφανείς στον αραβικό κόσμο. Το κούρδισμα του oud τροποποιήθηκε ώστε να καλύψει την έκταση του περσικού oud. Άρχισαν να γράφονται εργασίες πάνω στην θεωρία της μουσικής, οι οποίες καθιερώθηκαν από αντίστοιχες συριακές και περσικές πρακτικές. Ο Ibn Misjah (d.c. 715) περιγράφει οκτώ μελωδικούς τρόπους (asabi) και έξι ρυθμικές φόρμες (iqaat) τα οποία τροποποιήθηκαν και επεκτάθηκαν στους αιώνες που ακολούθησαν. Κατά τη διάρκεια της δυναστείας του Umayyad (661-750) και στα πρώτα εκατό χρόνια της δυναστείας των Abbasid (750-847) η Δαμασκός και η Βαγδάτη από κοινού αποτελούσαν το κέντρο της κουλτούρας και του πολιτισμού. Οι χαλίφες ή νομοθέτες έμειναν γνωστοί ως «προστάτες» της μουσικής και οι κλασικές τέχνες άκμασαν στις αυλές τους. Ο Al-Farabi (d.c 950) υπήρξε ένας απ’ τους μεγαλύτερους θεωρητικούς της μουσικής όλων των εποχών. Στο «Μεγάλο βιβλίο της μουσικής» περιγράφει λεπτομερώς τα μουσικά όργανα της εποχής του και εξηγεί τους ρυθμικούς τρόπους που βρισκόταν εν χρήσει. Ο τελευταίος χαλίφης είχε τον Safi al-Din ως αρχιμουσικό της πριγκιπικής αυλής ο οποίος περιέλαβε στις εργασίες του ένα παράδειγμα πρώιμης Αραβικής μουσικής σημειογραφίας και τυποποίησε ένα νέο θεωρητικό σύστημα το οποίο αποτελούνταν 12 βασικούς μελωδικούς τρόπους. Από τον 14ο αιώνα ο όρος maqamat (ομάδα μακάμ) αναφέρεται στις 12 κλίμακες. Κατά τους επερχόμενους αιώνες εισήχθησαν συμπληρωματικοί μελωδικοί τρόποι και εδραιώθηκαν διαφορετικά ρυθμικά σχήματα, αλλά η ανάπτυξη της Αραβικής μουσικής είχε ήδη φθάσει στο ζενίθ και η μουσική αυτής της περιόδου στηρίχθηκε κατά βάση στα επιτεύγματα του παρελθόντος.

Μουσικές φόρμες

Τα δύο κύρια χαρακτηριστικά της σύγχρονης Αραβικής μουσικής παρέμειναν αναλλοίωτα για χίλια χρόνια: μια μονοφωνική μελωδική γραμμή βασισμένη πάνω σε κάποιο απ’ τα maqamat και ένας επαναλαμβανόμενος ρυθμικός κύκλος (iqa). Κάθε Maqam μπορεί να παρασταθεί ως μια σκάλα-κλίμακα με τα τονικά ύψη των βαθμίδων της να προκύπτουν από διάφορα τμήματα μιας παλλόμενης χορδής. Ο εκτελεστής δίνει έμφαση σε συγκεκριμένα ύψη-βαθμίδες της σκάλας και τραγουδάει ή παίζει συγκεκριμένες μουσικές φράσεις που σχετίζονται με το Maqam. Όλοι οι εκτελεστές κάνουν χρήση ανάπτυξης, καλλωπισμών και αυτοσχεδιασμού. Σύνηθες χαρακτηριστικό μιας παρουσίασης Αραβικής μουσικής είναι το taqsim, μια ελεύθερη ρυθμικά φόρμα οργανικού σόλο αυτοσχεδιασμού πάνω σ’ ένα συγκεκριμένο Maqam και χωρίς ρυθμική συνοδεία. Το taqsim μπορεί να είναι αυτοτελές ή μπορεί να εισαγάγει σ’ ένα ρυθμικό σόλο τραγούδι ή ομάδα τραγουδιών (nauba). Μια άλλη φόρμα αυτοσχεδιασμού αποτελεί το layali που εκτελείται φωνητικά και κατά τα άλλα είναι όμοιο με το taqsim. Συνήθως ακολουθείται από μια σύνθεση ή από ένα Maqam που περιλαμβάνει μελωδικούς αυτοσχεδιασμούς πάνω σ’ ένα ποιητικό κείμενο. Το magamat και το iqaat συνδέονται στενά από τους Άραβες με την δοξασία του tathir (ήθος) στην μουσική. Η παγκοσμιότητα των τρόπων υπογραμμίζεται από την σύνδεση τους με τις διαθέσεις και τα συναισθήματα, τις ώρες της ημέρας ή περιόδους του έτους, χρώματα, πλανήτες, ζώδια κ.λπ. Ακόμα και τα μουσικά όργανα χρησιμοποιούν μη-μουσικούς συμβολισμούς. Οι τέσσερις χορδές του οud για παράδειγμα συνδέονται με τα τέσσερα στοιχεία και τους τέσσερις χυμούς του σώματος.

Το σημαντικότερο κλασικό όργανο είναι το oud, ένα αχλαδόσχημο λαούτο με τέσσερα ή περισσότερα ζευγάρια χορδών και ένα ξύλινο ηχείο. Το πιο δημοφιλές πνευστό είναι μια παραλλαγή φλάουτου όπου φυσάμε απ’ το άκρο του, το nay (περσικός όρος). Το ganum είναι ένα κιθαροειδές με 72 τριπλές χορδές τεντωμένες πάνω σ’ ένα τραπεζοειδές κουτί. Παίζεται με πένες που φοριούνται στους δείκτες των χεριών. Τα δυο αντιπροσωπευτικότερα κρουστά είναι το tambourine (duff) και το vase drum (darbuka)

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009

<<Ιγκόρ Στραβίνσκι, ένας Ρώσος συνθέτης της Μοντέρνας εποχής>>

Ιγκόρ Στραβίνσκι,

ένας Ρώσος συνθέτης που αναδείχθηκε στη Μοντέρνα Περίοδο

Λίγα λόγια για τον Ιγκόρ

Ο Ιγκόρ Στραβίνσκι είναι και ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες του εικοστού αιώνα που κατάγεται από την Ρωσία. Θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε ιδρυτή του νεοκλασικισμού- υπήρχε στην Ευρώπη πολλά χρόνια -. Μια από τις μεγάλες επιτυχίες του είναι η πρώτη εκτέλεση της «Ιεροτελεστίας της Άνοιξης». Γενικά άλλαξε αρκετές φορές δρόμο στην καριέρα του. Παρ’όλα αυτά οι νέοι μουσικοί συνεχίζουν να επηρεάζονται από αυτόν.

Το στυλ του

Το στυλ του Ιγκόρ ήταν αρχικά ένα ‘ώριμο’ μετα-ρομαντικο-στυλ. Αργότερα ασχολήθηκε με την κλασική παράδοση. Αυτό όμως δεν εμπόδισε κανέναν να καταλάβει ότι πρόκειται για τον ίδιο συνθέτη. Χαρακτηριστικό αυτού του συνθέτη είναι ότι προσπαθούσε σε κάθε νέο του έργο να εκφράζει κάτι καινούριο, διαφορετικό και πρωτότυπο. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως παρ’όλο που ασχολήθηκε με διαφορετικά στυλ ποτέ δεν συνέθεσε έργο χωρίς που δεν περιείχε ρυθμό! Φυσικά δεν έλειπε και η σαρκαστική διάθεση που ήταν το σήμα κατατεθέν του νεοκλασικισμού.

Τα έργα του

Μπαλέτα :


· Το πουλί της φωτιάς

· Πετρούσκα

· Η Ιεροτελεστία της άνοιξης

· Το τραούδι του αηδονιού

· Πουλτσινέλλα

· Η αλεπύ

· Οι γάμοι

· Απόλλων Μουσηγέτης

· Το φιλί τητς νεραιδας

· Παιχνίδι της τράπουλας

· Ορφέας

· Αγών

Λυρικό θέατρο :


· Το αηδόνι

· Η ιστορία του στρατιώτη

· Λωζάνη

· Μάβρα

· The Rake’s progress

Φωνητικά έργα :


· Οιδίπους βασιλιάς

· Συμφωνία των ψαλμών

· Περσεφόνη

· Canticum Sacrum

· Θρήνοι

Ενόργανα έργα :


· 4 συμφωνίες

· Dumbarton oaks κοντσέρτο

· Χοροί κοντσερτάντε

· Ebony κοντσέρτο

· Κοντσέρτο για πιάνο

· Κοντσέρτο για βιολί

· Καπρίτσιο και κοντσέρτο για πιάνο και βιολί

· Κοντσέρτο για δύο πιάνα



πατήστε εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=QzbGHRqz9Lo&feature=related


Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009

ειδη κιθαρας

ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΚΙΘΑΡΑ



Μια ηλεκτρική κιθάρα είναι το είδος της κιθάρας που χρησιμοποιεί για τη μετατροπή των pickups κραδασμούς του χάλυβα πυρήνα συμβολοσειρές (ενίοτε νικελίου) σε ένα ηλεκτρικό ρεύμα, το οποίο γίνεται πιο δυνατά με ένα μέσο ενισχυτή και ένα ηχείο. Το μήνυμα που έρχεται από την κιθάρα ενίοτε ηλεκτρονικά μεταβάλλεται με κιθάρα επιπτώσεις, όπως reverb ή παραμόρφωση. Ενώ οι περισσότερες ηλεκτρικές κιθάρες έχουν έξι χορδές, επτά-string μέσα που χρησιμοποιούνται από ορισμένες τζαζ κιθαρίστες και μεταλλικών κιθαρίστες (ιδίως σε nu metal), [1] και την 12-string ηλεκτρικές κιθάρες (με έξι ζεύγη χορδών, τέσσερις εκ των οποίων είναι συντονισμένοι στο οκτάβες) χρησιμοποιούνται σε \ ες όπως νταβαντούρι ποπ και ροκ.

Η ηλεκτρική κιθάρα για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε από τζαζ κιθαρίστες, οι οποίοι χρησιμοποιούνται κοίλες συμπληρώθηκε με τους υπόλοιπους μέσα για να πάρετε μια πιο δυνατά σε ήχο Swing μεγάλες μπάντες της εποχής. Η πρώτη ηλεκτρική κιθάρα ήταν κούφια αμαξωτού ακουστικών μέσων με βολφράμιο χάλυβα pickups από το "Rickenbacker" εταιρεία το 1931. Ενώ ένα από τα πρώτα στερεό σώμα-κιθάρα εφευρέθηκε από Les Paul, τον πρώτο εμπορικά επιτυχημένο στερεό σώμα-ήταν η ηλεκτρική κιθάρα Fender Esquire (1950). Η ηλεκτρική κιθάρα ήταν το βασικό μέσο για την ανάπτυξη πολλών μουσικών στυλ που διαμορφώθηκε από τα τέλη της δεκαετίας του 1940, όπως το Σικάγο, blues, rock and roll νωρίς και Rockabilly, μπλουζ και ροκ της δεκαετίας του 1960. Χρησιμοποιείται επίσης σε πολλά άλλα είδη, συμπεριλαμβανομένων των χωρών της μουσικής, του ατμοσφαιρικού (ή Νέα Εποχή), και σε ορισμένες σύγχρονη κλασική μουσική.



ΙΣΤΟΡΙΑ



Η ανάγκη για ένα ενισχυμένο κιθάρα έγινε εμφανής κατά την μεγάλη μπάντα της εποχής, όπως τζαζ ορχήστρες της δεκαετίας του 1930 και του 1940 αυξήθηκε σε μέγεθος, με μεγαλύτερα τμήματα ορειχάλκου. Αρχικά, ηλεκτρικές κιθάρες που χρησιμοποιούνται στην τζαζ αποτελείτο κυρίως από κούφια archtop ακουστική κιθάρα φορείς στους οποίους ηλεκτρομαγνητική μορφοτροπείς είχε επισυναφθεί. Είναι επίσης πολύ σαφές.



ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ



Σκίτσο του Rickenbacker "τηγάνι" αγκαλιά χάλυβα από το 1934 αίτηση για χορήγηση διπλώματος ευρεσιτεχνίας.

Ηλεκτρικές κιθάρες είχαν αρχικά σχεδιαστεί από μια ποικιλία luthiers, κιθάρα, τους λάτρεις του ηλεκτρονικά, και οι κατασκευαστές μέσο. Κιθάρα νεωτεριστής Les Paul πειραματιστεί με μικρόφωνα που επισυνάπτεται στην κιθάρα. [2] Μερικά από τα πρώτα ηλεκτρικές κιθάρες Προσαρμοσμένο κοίλου αμαξωτού ακουστικών μέσων που χρησιμοποιούνται και βολφραμίου pickups. Αυτό το είδος της κιθάρας είχε κατασκευαστεί το 1932 από την αρχή Electro String Μέσο Corporation στο Los Santos, υπό τη διεύθυνση του Adolph Rickenbacher και Γιώργος Beauchamp. Η πρώτη τους σχεδιασμό χτίστηκε από Harry Watson, ένας βιοτέχνης που εργάστηκαν για την Electro Συμβολοσειρά Εταιρείας. Αυτή η νέα κιθάρα που η εταιρεία με την επωνυμία "Rickenbacker" θα είναι η πρώτη του είδους της. [3]

Η πρώτη τεκμηριωμένη απόδοσης ενισχύεται με ηλεκτρικά κιθάρα ήταν το 1932, από τον κιθαρίστα και bandleader Gage Μπρούερ. Η Wichita, Kansas βασίζεται μουσικός είχε αποκτήσει δύο κιθάρες, ηλεκτρικό Χαβανέζικα Α-25 (Τηγανίζουμε-pan, αγκαλιά-χάλυβα) και ένα ισπανικό πρότυπο Electric από τον φίλο Γιώργο Beauchamp του Λος Άντζελες, στην Καλιφόρνια. Μπρούερ δημοσιότητα νέα του μέσα σε ένα άρθρο στο Beacon Wichita, 2 Οκτωβρίου 1932 και με τις επιδόσεις του εν λόγω μήνα.

Οι πρώτες ηχογραφήσεις χρησιμοποιώντας την ηλεκτρική κιθάρα έγιναν από Χαβανέζικα Style παίκτες όπως Andy Iona ήδη από το 1933. Bob Dunn του Milton Brown του Μουσικού Brownies παρουσιάζει την ηλεκτρική κιθάρα Χαβάης στη Δυτική Swing με τον Ιανουάριο 1935 Decca ηχογραφήσεις, που αναχωρούν σχεδόν εξ ολοκλήρου από την επιρροή της Χαβάης μουσικά και κατευθύνονται προς Jazz και Blues. Alvino Rey ήταν ο καλλιτέχνης που πήρε αυτό το μέσο με ένα ευρύ κοινό σε μια μεγάλη ορχηστρικά ρύθμιση και αργότερα αναπτύχθηκε το πεντάλ χάλυβα για κιθάρα Gibson. Ένα από τα πρώτα της ανάληψης της ηλεκτρικής ισπανική κιθάρα ήταν jazz κιθαρίστας Γιώργος Μπαρνς, ο οποίος χρησιμοποίησε το όργανο σε δύο τραγούδια που καταγράφονται στο Σικάγο στις 1 Μαρ, 1938, Γλυκιά και Land Είναι ένα Low-Down Dirty Ντροπή. Ορισμένοι ιστορικοί αποδίδουν κακώς η πρώτη ηχογράφηση με Eddie Durham, αλλά με την καταγραφή του Kansas City Πέντε δεν ήταν μέχρι τις 15 ημέρες αργότερα. [4] Durham παρουσιάζει την πράξη σε νέους Charlie Christian, το οποίο υπέβαλε το μέσο διάσημο σε σύντομη ζωή του και είναι γενικά γνωστή ως το πρώτο ηλεκτρικό κιθαρίστα και μια μεγάλη επιρροή στην τζαζ κιθαρίστες για δεκαετίες στη συνέχεια.

Η πρώτη καταγραφή της ηλεκτρικής ισπανική κιθάρα, δυτικά του Μισισιπή ήταν στο Ντάλας, το Σεπτέμβριο του 1935, κατά τη διάρκεια συνεδρίασης με τον Roy Newman και του Boys, πρώιμο Western χορού swing μπάντα. Ο κιθαρίστας, ο Jim Boyd, χρησιμοποιούνται ηλεκτρικά του ενισχυμένου κιθάρα κατά τη διάρκεια της εγγραφής από τρία τραγούδια, "Hot Dog STOMP" (DAL 178 Vo-03371), "Στις παπουτσιών, Harvest Moon" (DAL 180 Vo-03272), και "Corrine, Corrina "(DAL 181-Vo/OK 03117). [5] [6] [7] Ένα ακόμη νωρίτερα Σικάγο καταγραφή ενός ενισχυμένου ηλεκτρικά κιθάρα-αν και είναι ευρύτερο αγκαλιά χάλυβα κιθάρα-ήταν κατά τη διάρκεια της συνόδου μια σειρά από Milton Brown και του Brownies (άλλο νωρίς Δυτική swing μπάντα) που έλαβε χώρα Ιανουάριος 27-28, 1935, στο οποίο οι Bob Dunn έπαιξε κιθάρα του ενισχυμένου Χαβάης. [8]

Πρόωρη υπέρμαχοι του ηλεκτρική κιθάρα στα πρακτικά περιλαμβάνουν: Jack Miller (Orville Knapp Orch.), Alvino Rey (Phil Spitalney Orch.), Les Paul (Fred εμπόλεμα Orch.), Ντάνι Stewart (Andy Iona Ορχήστρα), Γιώργος Μπαρνς (σύμφωνα με πολλές ψευδώνυμο), Floyd Smith, Bill Broonzy, T-Bone Walker, George Van eps, Charlie Christian (Benny Goodman Orch.) Tampa Red, Memphis Minnie, και Arthur Cruddup.

Πρόωρη ηλεκτρική κιθάρα κατασκευαστές περιλαμβάνουν: Rickenbacker (πρώτη ονομάζεται Ro-Pat-In) το 1932, το 1933 Dobro, Εθνική, Audiovox Volu-κλήσης και το 1934, Vega, Epiphone (Electrophone και Electar), Γκίμπσον και το 1935 και πολλοί άλλοι από 1936.

Η έκδοση της πράξης που είναι πιο γνωστό σήμερα είναι το στερεό σώμα ηλεκτρική κιθάρα, μια κιθάρα που κατασκευάζονται από μασίφ ξύλο, χωρίς resonating εναέριων χώρων εντός αυτής. Rickenbacher, αργότερα Rickenbacker ορθογραφία, ωστόσο, προσφέρουν μια χυτή αλουμινίου ηλεκτρική κιθάρα χάλυβα, nicknamed τηγάνι ή Πανκέικ Η Κιθάρα, αναπτύχθηκε το 1931 με την παραγωγή που αρχίζει το καλοκαίρι του 1932. Αυτή η κιθάρα ακούγεται αρκετά σύγχρονη και επιθετική που δοκιμάζονται από vintage κιθάρα ερευνητής John Teagle. Η εταιρεία Audiovox κατασκευαστεί και μπορούν να έχουν προσφέρει ηλεκτρικό στερεό σώμα-ήδη από τα μέσα του 1930.

Ένα άλλο στερεό σώμα νωρίς ηλεκτρική κιθάρα σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τον μουσικό και εφευρέτης Les Paul στις αρχές της δεκαετίας του 1940, μετά από ώρες εργασίας στο εργοστάσιο της Epiphone Κιθάρα. Το ημερολόγιο κιθάρα (οι λεγόμενες επειδή αποτελείτο από ένα απλό 4x4 ξύλο μετά με λαιμό που επισυνάπτεται σε αυτήν και σπιτικά pickups και το υλικό, με δύο αφαιρέσιμο Σουηδική κοίλου σώματος ημίση επισυνάπτεται προς τις πλευρές για την εμφάνιση μόνο) είχε κατοχυρωθεί με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και συχνά θεωρείται ως το πρώτο στο είδος του, αν και τίποτα δεν μετοχών στο σχεδιασμό ή σε hardware με το στερεό σώμα "Les Paul" μοντέλο πωλείται από Gibson. Το 1945, ο Richard D. Bourgerie γίνει μια ηλεκτρική κιθάρα και ενισχυτή pickup για επαγγελματική κιθαρίστας Γιώργος Μπαρνς. Bourgerie εργάστηκε μέσω του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου στο Howard Radio Εταιρία καθιστώντας ηλεκτρονικού εξοπλισμού για τον αμερικανικό στρατό. Ο κ. Μπαρνς έδειξε το αποτέλεσμα να Les Paul, ο οποίος στη συνέχεια ο κ. Bourgerie που διοργανώνονται για να έχουμε μία πρόβλεψη για τον ίδιο.



Vox

Το 1962 παρουσιάζει την Vox πενταγωνικό Φάντασμα κιθάρα, αρχικά στην Αγγλία, αλλά αμέσως μετά από Alter EKO της Ιταλίας. Ήταν ακολούθησε ένα χρόνο αργότερα από το δάκρυ σε σχήμα Mark VI, το πρωτότυπο του οποίου χρησιμοποιήθηκε από τον Brian Jones των The Rolling Stones, και αργότερα ο Johnny φεύγει θορυβωδώς των New York Dolls. Vox κιθάρες επίσης πειραματιστεί με επιπτώσεις επί του σκάφους και τα ηλεκτρονικά. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, όπως ο ήχος της ηλεκτρικής 12-string κιθάρα έγινε δημοφιλής, Vox εισήγαγε το Φάντασμα XII και XII Mark ηλεκτρικά 12-string κιθάρα καθώς και την Τρικυμία ΧΙΙ που απασχολούνται ένα πιο συμβατικό στυλ Fender σώματος και, κατά συνέπεια, είναι συχνά παραβλέπεται ως ένα από τα κλασσικά Vox εξήντα. Οι λίγοι που είχαν κατασκευαστεί, επίσης, ήρθε από την Ιταλία. Vox παράγεται επίσης άλλες παραδοσιακές μορφές των 6 - και 12-string ηλεκτρικές κιθάρες και στις δύο Αγγλία και η Ιταλία, οι 12-string ηλεκτρικές κιθάρες είχε ένα πολύ μεγαλύτερο λαιμό και το σώμα και ήταν κατά μέσο όρο το βάρος του 26,4 κιλά (11.9kg), ήταν επίσης παίζονται σε πίνακες όπως ένα πιάνο ή άλλο μέσο καθίσω.



ΚΛΑΣΙΚΗ ΚΙΘΑΡΑ



ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΚΙΘΑΡΑΣ



Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, κιθάρες με τρία, τέσσερα και πέντε χορδές ήταν ήδη σε χρήση. Η GUITARRA Latina είχε κυρτοί πλευρές και εκτιμάται ότι προέρχονται από την Ισπανία και αλλού στην Ευρώπη. Η λεγόμενη GUITARRA Morisca, έφερε στην Ισπανία με την Moors, είχε οβάλ soundbox και πολλές καλές τρύπες για την soundboard. Μέχρι το 15ο αιώνα, η τετραετής διάρκεια της διπλής-string κιθάρα ζήτησε το vihuela de MANO, ακριβώς στη μέση μεταξύ της λαούτο και την κιθάρα, εμφανίστηκε και έγινε δημοφιλής στην Ισπανία και την εξάπλωση στην Ιταλία? Και από τον δέκατο έκτο αιώνα, μια πέμπτη διπλή-string είχε προστέθηκαν. Κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου, συνθέτες έγραψαν κυρίως σε σημειογραφία εικών. Τον 17ο αιώνα, οι επιρροές από το vihuela και την αναγέννηση πέντε string κιθάρα ήταν σε συνδυασμό με το μπαρόκ κιθάρα. Η μπαρόκ κιθάρα γρήγορα το αντικατασταθέν vihuela σε δημοτικότητα και η Ιταλία έγινε το κέντρο του κόσμου κιθάρα. Ηγεσία στην κιθάρα switched εξελίξεις στην Ισπανία από τα τέλη του 18ου αιώνα, όταν οι έξι string κιθάρα γρήγορα έγινε δημοφιλής σε βάρος των πέντε string κιθάρες. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, η βελτίωση της επικοινωνίας και των μεταφορών τη δυνατότητα να ταξιδεύουν ευρέως επιδόσεις και την κιθάρα μεγαλύτερη δημοτικότητα που έχει αποκτηθεί εκτός του παλαιού οχυρά στην Iberia, η Ιταλία και τη Λατινική Αμερική. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα ο Ισπανός, Antonio de Torres, έδωσε τη σύγχρονη κλασική κιθάρα την οριστική μορφή, με ένα διευρυμένο σώμα, η αύξηση της μέσης καμπύλης, αραιώνονται κοιλιά, τη βελτίωση της εσωτερικής στηρίζων, ενιαία σειρά μαθημάτων που αντικαθιστά διπλό μαθήματα, καθώς και μηχανουργική κατεργασία κεφαλή αντικατάσταση ξύλινων tuning ξυλόπροκες. Η σύγχρονη κλασική κιθάρα αντικαθίσταται μεγάλα μορφή για τη συνοδεία του τραγουδιού και χορού φλαμένκο ονομάζεται, και μια τροποποιημένη έκδοση, που είναι γνωστή ως το φλαμένκο κιθάρα, δημιουργήθηκε.



ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ



Μέσα παρόμοια με αυτά που γνωρίζουμε, όπως η κιθάρα έχουν δημοφιλής για τουλάχιστον 5.000 χρόνια. Η καταγωγή της σύγχρονης κιθάρα φαίνεται να ανιχνεύει μέσα από πολλά μέσα και χιλιάδες χρόνια για την αρχαία της Κεντρικής Ασίας. Κιθάρα όπως φαίνεται μέσα στην αρχαία γλυπτά και τα αγάλματα που ανακτώνται από την παλιά πρωτεύουσα της ιρανικής Susa. Αυτό σημαίνει ότι η σύγχρονη ιρανική μέσα όπως το tanbur και setar είναι distantly που σχετίζονται με την Ευρωπαϊκή κιθάρα, όπως, τελικά, όλα απορρέουν από την ίδια αρχαία προέλευση, αλλά με πολύ διαφορετικές ιστορικές διαδρομές και τις επιρροές.



κλασική κιθάρα

Eίναι μια κιθάρα με έξι χορδές. Ανήκει ως είδος στα χορδόφωνα και με αυτήν μπορούμε να παίξουμε κυρίως κλασική μουσική, αν και χρησιμοποιείται ευρέως και σε άλλου τύπου ρεπερτόριο. Στην κλασική κιθάρα χρησιμοποιούνται ως πλήκτρα τα δάκτυλα και όχι η πένα. Η διαφορά της από την ακουστική κιθάρα σε ζητήματα τεχνικής κατασκευής και ήχου είναι πολύ μεγάλη, παρόλο που η εξωτερική εμφάνιση ενίοτε ξεγελά, ιδιαίτερα σε ότι αφορά στις κιθάρες φλαμένκοHYPERLINK "http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%BA%CE%B9%CE%B8%CE%AC%CF%81%CE%B1" \l "cite_note-0"[1]. Το μέγεθος μιας κιθάρας μπορεί να είναι συνήθως 3/4 ή 4/4.



Οι Χορδές περνάνε πάνω από την ταστιέρα, όπου ο κιθαρίστας τις πιέζει σε διάφορα σημεία (τάστα) με τα δάκτυλα του ενός χεριού εκτός απ' τον αντίχειρα, αυξομειώνοντας το μήκος τους ώστε να αλλάζει ανάλογα την συχνότητα που θα πάλλονται. Το άλλο χέρι του κιθαρίστα κάνει τις χορδές να πάλλονται, είτε "τραβώντας" τες με τα νύχια των δακτύλων, πάλι εκτός του αντίχειρα, είτε χτυπώντας τες με μια πέννα. Τα ηχητικά κύματα που παράγονται σπάνια έχουν μεγάλη ένταση, οπότε είναι αναγκαία η ενίσχυσή τους, είτε με φυσικό τρόπο στην περίπτωση των ακουστικών, όπου χρησιμοποιείται ένα αντηχείο για σώμα στην κιθάρα, είτε με ηλεκτρονικό τρόπο στις ηλεκτρικές κιθάρες όπου χρησιμοποιείται ένας ενισχυτής. Ο ενισχυτής λαμβάνει το ηλεκτρικό σήμα που παράγεται καθώς οι χορδές πάλλονται πάνω από τους μαγνήτες της κιθάρας και το ενισχύει αναλογικά ή ψηφιακά.





Ακουστική κιθάρα

Λέγεται η κιθάρα που για την παραγωγή ήχου χρησιμοποιεί μόνο ακουστικές μεθόδους, εν αντιθέσει με την ηλεκτρική κιθάρα, της οποίας ο ήχος παράγεται με ηλεκτρονική ενίσχυση. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία ακουστικών κιθάρων με κύριες υποκατηγορίες ως προς τις χορδές (νάιλον ή μεταλλικές). Ως είδος προήλθε από την κλασική κιθάρα. Με αυτήν παίζεται κυρίως σύγχρονη μουσική (ποπ,ροκ -διάφορα είδη- κ.λπ.). Βρίσκεται συνήθως σε μέγεθος 4/4(τέσσερα τέταρτα). Τώρα πια υπάρχει σε διάφορα χρώματα. Ως πλήκτρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν διαφόρων ειδών πένες ή τα δάκτυλα, εφόσον οι χορδές είναι αρκετά μαλακές.

ΦΛΑΜΕΝΚΟ...ο χορός των αισθήσεων








Γνωρίζετε για το Φλαμένκο........;
'Εχετε αναρωτηθεί ποτε να μάθετε γι αυτό....;Τότε τα παρακάτω ίσως σας ενδιαφέρουν.................






Καταρχήν,τι είναι το Φλαμένκο;;;






Το Φλαμένκο είναι ένας Ισπανικός όρος που αφορά ένα είδος μουσικής και χορού μαζί!!Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τον 19ο αιώνα...Το Φλαμένκο ενσωματώνει μια σύνθετη μουσική και πολιτιστική παράδοση.Προήλθε από την περιφέρεια της Ανδαλουσίας και αποτελούσε μια υποκουλτούρα.






Πιο συγκεκριμένα...






Κέντρο του Φλαμένκο αποτελεί η Σεβίλλη,το Κάδιξ και η Μάλαγα.Αργότερα το Φλαμένκο αποτέλεσε χαρακτηριστικό κομμάτι του πολιτισμού όλης της Ισπανίας!!!












Είναι γενικότερα παραδεκτό ότι το Φλαμένκο δημιουργήθηκε από την ανάμειξη της αραβικής,ανδαλουσιανής,σεφαρδιτικής και τσιγγάνικης κουλτούρας.


Συγκεκριμένα,δημιουργήθηκε την περίοδο που οι Χριστιανοί βασιλιάδες ανακατέκτησαν την Ισπανία από τους Μουσουλμάνους.Τα τραγούδια τους είναι κυρίως αυτοσχεδιασμοί που αποτυπώνουν τις διάφορες δυσκολίες που πέρασε ο λαός τους κατά τη διάρκεια των αιώνων.Βασικό στοιχείο της καλλιτεχνικής του μορφής είναι οι Τσιγγάνοι της Ισπανίας των οποίων η παράδοση ήταν προφορική,συνεπώς και τα τραγούδια τους περνούσαν από γενιά σε γενιά μέσω των μουσικών τους ερμηνειών στην τοπική κοινότητα.



Επίσης,χρησιμοποιούσαν ένα όργανο την κιθάρα φλαμέν.Το τραγούδι τους το ονόμασαν Φλαμένκο...


Το παλαιότερο είδος Φλαμένκο είναι γνωστό ως "Κάντε Χόντο",μια ανδρική φωνή,χωρίς συνοδεία οργάνων,διηγείται λυπητερές ιστορίες.Αργότερα προστέθηκε η κιθάρα και ο χορός.





Τέλος,βασικό συστατικό του χορού Φλαμένκο αποτελεί ο ήχος από τα πόδια των χορευτών και ο κοφτός βηματισμός τους.Ο γυναικείος χορός αναδεικνύει τη χάρη του σώματος και των χεριών.

πηγες www.google.com/wikipedia free encyclopedia


αν θελεις να δεις ενα βιντεο φλαμενκο πανε εδω http://www.youtube.com/watch?v=IwqD859w2_E



Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Τα ρωσικα μπαλετα κατακτουν το Παρισι




Οι μεγαλύτεροι χορευτές στον 20ό αιώνα ήσαν Ρώσοι. Ίσως είναι εκείνη η βαθιά ριζωμένη ανατολίτικη φλόγα, το σλάβικο πάθος που τυραννάει αιώνες τώρα αυτό τον λαό που λειτουργεί στα άκρα. Και φαίνεται ότι στην τέχνη του χορού αυτό το πάθος βρήκε την απόλυτη έκφρασή του. Οι Ρώσοι ήταν αυτοί που "χειραφέτησαν" τους άντρες στο χορό, μια τέχνη παραδοσιακά γυναικεία στην έντεχνη μορφή της. Ο πρώτος θρύλος των ρώσικων μπαλέτων ήταν ο ρώσος χορευτής Βάσλαβ Νιζίνσκυ. Ο Νιζίνσκυ που γεννήθηκε το 1890, στα 18 του χρόνια χόρευε πρώτους ρόλους σε θέατρο της Μόσχας και στα 19 του είχε κατακτήσει το Παρίσι. Ένα άσχημο, κοντό ανθρωπάκι με ψηλά ζυγωματικά και τατάρικα χαρακτηριστικά, οι παριζιάνοι τον αναφέρουν ως θεό του χορού. Όταν χόρευε, ψήλωνε, παλλόταν από ενέργεια, χανόταν στο χώρο, ανατρίχιαζε τους θεατές του. Ταλέντο εσωτερικό, εγκεφαλικό σχεδόν, καταστράφηκε από τη σκληρή του μοίρα. Στα 27 του χρόνια χόρεψε τον τελευταίο του ρόλο, και μετά έχασε τα λογικά του. Κι αυτός, που εκφραζόταν από τον χορό, δεν χόρεψε για τα επόμενα 33 χρόνια της ζωής του τα οποία έζησε κλεισμένος σε άσυλο στο Λονδίνο. Τα Ημερολογιακά τετράδια είναι το ημερολόγιό του στη περίοδο της ζωής του που το μυαλό του χάνεται.
Ο Νιζίνσκυ μεγαλούργησε στην εποχή των ρευμάτων στην τέχνη που καθόρισαν τον εικοστό αιώνα: κυβισμός, σουρεαλισμός, φουτουρισμός, τα ρώσικα μπαλέτα στο Παρίσι χορεύουν σε μουσική που γράφει για αυτά ο Στραβίνσκυ, ο Ντεμπυσύ ή ο Στράους, όπου το σενάριο των χορευτικών έργων γράφει ο Κοκτώ και τα κουστούμια σχεδιάζει ο Πάμπλο Πικάσσο. Ο Νιζίνσκυ δεν υπήρξε μόνο μαγικός και δεξιοτέχνης χορευτής που ανέδειξε τα κλασσικά, πλέον, μεγάλα ρώσικα έργα όπως "Ζιζέλ", "Λίμνη των Κύκνων" ή "Συλφίδες".
Ο Νιζίνσκυ υπήρξε και πρωτοπόρος χορογράφος. Θεωρείται εκείνος που οδήγησε το μπαλέτο στο μοντερνισμό. Από τα έργα του μόνο ένα έχει διασωθεί μέχρι σήμερα, "Το Απομεσήμερο ενός Φαύνου" πάνω σε ένα ποίημα του Μαλλαρμέ και μουσική Ντεμπυσύ. Ο Νιζίνσκυ, πρωταγωνιστής στο έργο, εμπνέεται από τους αρχαϊκούς χορούς και ξεφεύγει από την στερεότυπη μπαλετική φόρμα. Κάτω από την καθοδήγησή του οι χορευτές κινούνταν προφίλ, κόβοντας τον αέρα σαν λεπίδες, κυρτώνοντας την πλάτη, χτυπώντας δυνατά και ρυθμικά τα πόδια τους στο πάτωμα. Οι σκανδαλιστικά ερωτικές στάσεις που έπαιρνε ο μικροκαμωμένος "μογγόλος" φαύνος με το ολόσωμο κολλητό κουστούμι, κι ο αντικονφορμικστικός τρόπος χορού του προκάλεσαν και προσέβαλαν την παριζιάνικη μπουρζουαζία και τα ήθη της εποχής, που απέρριψαν το avant-guard χορογραφικό έργο του.
Η Δύση γνώρισε τη δεξιοτεχνία και την ιδιαιτερότητα των ρώσων στο χορό από έναν Ρώσο "deletante", έναν "εστέτ" εραστή της τέχνης τον Σεργκέϊ Ντιαγκίλεφ (1872-1929), που λάτρευε τις τέχνες και έφτασε στο μπαλέτο αφού πέρασε από τη ζωγραφική και τη μουσική. Ο Ντιαγκίλεφ έφερε τα ρώσικα μπαλέτα για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1909, όπου ο Νιζίνσκυ, η Παύλοβα, η Ταμάρα και άλλοι συνεπήραν το απαιτητικό κοινό της ευρωπαϊκής πρωτεύουσας των τεχνών. Ο Ντιαγκίλεφ, λέγεται, έδιωξε από τα μπαλέτα του τον Νιζίνσκυ το 1913, όταν ο τελευταίος παντρεύτηκε μια ουγγαρέζα χορεύτρια, με την οποία απέκτησε δύο κόρες.
Ο Νιζίνσκυ χάραξε την πορεία του χορού εκεί στις αρχές του 20ού αιώνα κι έθεσε θεμέλια για μια παράδοση που συνεχίζει. Η Δύση δεν έπαψε να "χορταίνει" τους ρώσους ατίθασους χορευτές της που έρχονταν προς αυτήν ένας-ένας. Μετά τον Βασλάβ Νιζίνσκυ που άνοιξε το δρόμο, οι θρύλοι στο παλκοσένικο διαδέχονται ο ένας τον άλλον.
Πολατιδου Ανθουλα- Τρανταφυλλιδη Κριστινα
Βιβλιογραφια:

η μουσική metal



Το Heavy metal (πολλές φορές αναφέρεται ως metal) είναι είδος Ροκ μουσικής που αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '60 και τις αρχές του '70. Με ρίζες στα Μπλουζ και το ψυχεδελικό ροκ, οι μπάντες που το ανέπτυξαν δημιούργησαν ένα βαρύ ήχο εστιασμένο στην κιθάρα,μπασο και τα ντραμς, έχοντας ως χαρακτηριστικό την υψυλά ενισχυμένη παραμόρφωση στον ήχο της κιθάρας και τα γρήγορα σόλο. Ο οδηγός κριτικής Allmusic γράφει χαρακτηριστικά πως «από τις μυριάδες μορφές ροκ εντ ρολ, το Heavy Metal είναι το πιο ακραίο στην ένταση, αρρενωπότητα και θεατρικότητα».

Το Heavy metal έχει οπαδούς σε όλο τον πλανήτη, ενώ οι πρώτες heavy metal μπάντες όπως οι Led Zeppelin και οι Black Sabbath προσελκύουν ένα ευρύτερο κοινό. Στα μέσα του '70 οι Judas Priest προχώρησαν την εξέλιξη του είδους αποβάλλοντας τα μπλουζ στοιχεία, το New Wave of British Heavy Metal (Νέο Κύμα του Βρετανικού Heavy Metal) ακολούθησε τον ίδιο δρόμο, δίνοντας στη μουσική μια αίσθηση punk rock και μεγάλη έμφαση στην ταχύτητα.

Το Heavy metal έγινε ευρέως γνωστό την δεκαετία του '80, οπότε αναπτύχθηκαν πολλά από τα γνωστά υποείδη του. Εναλλαγές πιο άγριες και ακραίες περιορίστηκαν στην Underground μουσική σκηνή, άλλες όπως το glam metal και το thrash metal απέκτησαν εμπορική επιτυχία. Σε λίγα χρόνια υποείδη όπως το nu metal διεύρυναν τα μουσικά όρια του είδους.



Χαρακτηριστικά

Το Heavy metal παραδοσιακά χαρακτηρίζεται από δυνατό παραμορφωμένο ήχο κιθάρας, εμφατικούς ρυθμούς, πυκνό ήχο μπάσου και ντραμς. Η ηλεκτρική κιθάρα και η ηχητική δύναμη που της δίνει ο Ενισχυτής είναι βασικό στοιχείο στο heavy metal.Στις αρχές της δεκαετίας του '70 κάποια γνωστά συγκροτήματα άρχισαν να χρησιμοποιούν δύο κιθάρες στις συνθέσεις τους. Πρωτοπόρα συγκροτήματα όπωςοι Judas Priest και οι Iron Maiden ακολούθησαν αυτή την τακτική έχοντας μια κιθάρα για τον ρυθμό και μια για οδηγό και σολάρισμα. Το Σόλο της κιθάρας είναι κεντρικό στοιχείο μιας heavy metal σύνθεσης. Οι Metal τραγουδιστές έχουν μεγάλες διφοροποιήσεις σε στυλ, από την μεγάλης έκτασης και θεατρικότητας φωνής του τραγουδιστή των Judas Priest Rob Halford, και των Iron Maiden Bruce Dickinson, στην επιτηδευμένα σκληρή του τραγουδιστή των Motörhead Lemmy, και των Metallica James Hetfield, στην γρυλιστή φωνή του τραγουδιστή των Lamb of God Randy Blythe, και του Tomas Lindberg των At the Gates.

Το μπάσο παρέχει τις χαμηλές νότες σημαντικό να δημιουργήσει την απαραίτητη βαρύτητα που χαρακτηρίζει το είδος.Το μπάσο όπως και η κιθάρα μπορεί να έχει υποστεί παραμόρφωση στον ήχο του. Οι Metal συνθέσεις παίζονται κυρίως με τα δάχτυλα αλλα και με πενα και επιτρέπουν στον μπασίστα να σολάρει. Τα ντράμς είναι μεγαλύτερα σε σύγκριση με τα άλλα είδη Ροκ.

Στις ζωντανές εκτελέσεις η ένταση του ήχου είναι το σημαντικότερο.Ακολουθώντας το παράδειγμα του Jimi Hendrix και των The Who—που χαρακτηρίζονται ως "Το πιο δυνατο (από άποψη ήχου) συγκρότημα στο κόσμο" στο Βιβλίο Γκίνες —τα πρώτα metal συγκροτήματα ανέβασαν ψηλά τον πήχη. Ο Tony Iommi, κιθαρίστας των Black Sabbath, είναι ανάμεσα στους πολλούς που υπέστησαν μερική απώλεια της ακοής λόγω της έντασης.

Κυρίαρχο στοιχείο του heavy metal είναι η διαρκής εξέλιξη στα διάφορα είδη που υπάρχουν αλλά πολύ περισσότερο ο πειραματισμός, η ανάμειξη διαφορετικών στοιχείων και μουσικών επιρροών με αποτέλεσμα τη δημιουργία νέων ειδών μουσικής.


Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009

BEATLES

Οι Μπητλς είναι αγγλικό ροκ συκρότημα που σχηματίστηκε το 1959 στο Λίβερπουλ.
Αποτελείται από τον τραγουδιστή και κιθαρίστα
Τζων Λένον, τον τραγουδιστή
και μπασίστα
Πωλ Μακάρτνευ, τον κιθαρίστα Τζωρτζ Χάρισον
και τον ντράμερ Ρίνγκο Σταρ.
Πρώην μέλη του συγκροτήματος είναι οι Πίτε Μπεστ και Στουαρτ Συτσλιφε.
Το συγκρότημα έκανε έντονη την παρουσία του στη δεκαετία του 1960 και είναι ακόμα
το πιο δημοφιλές και επαναστατικό συγκρότημα στην ιστορία της μουσικής.
Το συγκρότημα διαλύθηκε το 1970.

Ο Τζων Λένον ήταν Άγγλος μουσικός και ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος των Beatles.Γεννήθηκε στης 9 Οκτωμβρίου 1940 και η μουσική του επηρέασε πολλούς δημιουργούς και θεωρείται από τους πιο δημοφιλείς και πολυδιασκευασμένους ταγουδοποιούς.
Δολοφονήθηκε από έναν οπαδό του στις 8 Δεκεμβρίου 1980 στην είσοδο από το κτίριο Dakota. Ο Ρίτσαρτ Στάρκευ,γνωστός ως Ρίνγκο Σταρ είναι Άγγλος μουσικός, τραγουδιστής και ηθοποιός, περισσότερο γνωστός ως ντάμερ του μουσικού συγκροτήματος των Beatles.
Γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου 1940 στο Λίβερπουλ. Ο Πολ Μακαρτνευ είναι βραβευμένος Άγγλος τραγουδιστής, ο οποίος κέρδισε παγκόσμια φήμη ως ένα από τα ιδρυτικά μέλη του μουσικού συγκροτήματος των Beatles.
Μαζί με τον Τζων Λένον έγραψαν τραγούδια τα οποία έχουν γίνει γνωστά
σε ολόκληρο τον κόσμο. Γεννήθηκε στις 18 Ιουνίου 1942. Ο Τζον Χάρισον ήταν Άγγλος ροκ κιθαρίστας. Γεννήθηκε στο Λίβερπουλ της Αγγλίας στις 25 Φεβρουαρίου 1943 και πέθανε στις 29 Νοεμβρίου 2001. Ήταν γνωστός κιθαρίστας.

Μερικά από τα πιο γνωστά τραγούδια τους είναι:
1) help
2) a hard day's night
3) let it be
4) yesterday
5) please please me





<< Ιαννης Ξενακης >>

Μια φορά και έναν καιρό στη Βράιλα της Ρουμανίας στις 29 Μα'ι'ου του 1922 γεννήθηκε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες...ο Ιαννης Ξενακης!
Στα 10 του χρόνια πήρε τα πρώτα του μαθήματα μουσικής στην Αναρύρειο και Κοργιαλένειο Σχολή στις Σπετσες (1932). Έπειτα μετακόμισε στην Αθήνα με σκοπό να προετοιμάστει για να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις (σε ηλικια 16 ετων) στο Εθνίκο Μετσόβιο Πολθτεχείο. Τοτε ξεκίνησε και τις πρώτες συνθετικές τοθ απόπειρες.Στα 18 του πέτυχε την εισαγωγή του στο τμήμα πολιτικών μηχανικών. Μεταξυ 1943 και 1947 συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίστση της χώρας.Κατα τη συμμετοχή του στα Δεκεμβριανά τραυματίστηκε σοβαρά (έχασε το ένα του μάτι). Απειλούμενος με σύλληψη το 1947 διέφυγε στο Παρίσι από όπου απαγορευόταν να γυρίσει πίσω λόγω της ερήμην καταδίκης του σε θάνατο για λιποταξία.Στην Γαλλία εργάστηκε ως αρχιτέκτονας αλλά παράλληλα αναζητούσε δασκάλους για να συνεχίσει τα μαθήματα σύνθεσης.Ο Ξενάκης απευθύνθηκε σε πολλούς αλλά ο μόνος που κατανόησε τις πρωτοποριακές του ιδέες ήταν ο Ολιβιέ Μεσιάν.Έτσι άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα μαζί του και στο λιγοστό ελεύθερο χρόνο του συνέθετε.Στη συνέχεια γνώρισε τη Φρανσουάζ την οποία παντρεύτηκε το 1953 και απέκτησε μαζί της μια κόρη, τη Μάχη.
Στο πρώτο του μουσικό έργο << Οι Μεταστάσεις >> (για ορχήστρα, 61 όργανα) αρχίζει να χρησιμοποιεί μαθηματίκες και αρχιτεκτονικές έννοιες στη μουσική δομή. Άσκησε έντονη κριτική στη σερα'ί'κη μουσική με το κείμενό του << Η κριτική της Σερα'ί'κης μουσικής >>. Ακόμη ηλθε σε αντίθεση και με την αντίληψη της γραμμικής κίνησης των μουσικών φθόγγων προβάλλοντας την έννοια των ηχιτικών επιφανειών.Επινόησε τον όρο <<Στοχαστική Μουσική>> ,όπου χρησιμοποίησε στο έργο του <<Οι Μεταστάσεις>> ,που βασίζεται στην ιδέα ανάπτυξης του ηχιτικού υλικού με στατικούς μέσους όρους προς ένα στόχο.Γενικότερα στη μουσική του χρησιμοποίησε τουλάχιστον 15 μαθηματίκες θεώριες. Ανάμεσα στις συνθέσεις τοθ περιλαμβάνονται έργα ηλεκτροακουστικής μουσικής τα οποία χαρακτηρίζονται από ένα συνδυασμό μουσικής και φωτισμών.Σε όλο του το έργο είναι εμφανής η λατρεία του προς την αρχαιοελληνική φιλοσοφία.Συνέθεσε έργα για μπαλέτο, φωνητίκα-χορωδιακά για μεικτά μέσα και πολύτεχνα, έργα για ορχήστρα, μουσική δωματίου, ηλεκτρονική μουσική, για αρχαίο δράμα κ.α. Το <<Ωμέγα>> ήταν το έργο που έμελλε να κλείσει τον κύκλο της μεγάλης, δημιουργικής περιπετείας του.
Εργαζόμενος πάντα στο πλαίσιο της σχέσης μαθηματικών, μουσικής και αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας με ένα προσωπικό,πρωτοποριακό αλλά και μοναχικό τρόπο άφησε τη σφραγίδα του στη σύγχρονη μουσική του β' μισού του 20ου αιώνα. Ο Ιάννης Ξενάκης πέθανε τα ξημερώματα της 4ης Φεβροθαριου 2001, σε ηλικία 78 ετών.

Linkin Park

LinkinPark-5.jpg

52402_85727_mike_59_H192248_L.jpgΟ χαρακτηριστικός ήχος των Linkin Park ξεκίνησε από την παιδική φιλία δύο συμμαθητών στο σχολείο, του Mike Shinoda και του Brad Delson. Οι δυό τους οραματίστηκαν και δημιούργησαν ένα συγκρότημα που θα αμφισβητούσε την κατηγοριοποίηση, ανακατεύοντας τα αγαπημένα τους είδη μουσικής με τρόπους που δεν είχαν ξανακουστεί. Αυτοί ήταν οι Xero.

Oι Χero δημιουργήθηκαν το 1996, την ίδια χρονιά που αποφοίτησε ο Mike και ο Brad. Μετά πήραν τον Rob Bourdon, ο οποίος είχε παίξει με τον Brad σε ένα άλλο συγκρότημα. Αφού αποφοίτησε ο Mike, αποφάσισε να γραφτεί στη Pasadena, κολέγιο Καλών Τεχνών της, όπου γνώρισε τον Joseph Hahn, έναν επίδοξο illustrator και μαθητευόμενο DJ. Οζήτησε από το Joe να έρθει στο συγκρότημα. Ο Joe ταίριαζε τέλεια στο συγκρότημα, γιατί ήταν κάποιος που θα μπορούσε να προσθέσει μια άλλη διάσταση στον ήχο τους. Στο μεταξύ, δέχτηκαν τον Brad στο UCLA. Εκεί συγκατοίκησε με τον μπασίστα Dave Farrell, ο οποίος προστέθηκε στους Xero.

Oι Χero ηχογράφησαν και κυκλοφόρησαν ένα demo με τέσσερα τραγούδια το 1997 σε συνεργασία με έναν άλλο συμμαθητή τους από το λύκειο, τον Mark Wakefield ως τραγουδιστή. Αλλά κάτι έλλειπε. Ο Wakefield έφυγε από το συγκρότημα και τότε οι Xero έστειλαν αιτήσεις στη δισκογραφική εταιρία Zomba ψάχνοντας για τραγουδιστή.

Ο Chester Bennington έλαβε ένα τηλεφώνημα από τον Jeff Blue, αντιπρόεδρο της&R Zomba Music του Los Angeles, κατά τη διάρκεια ενός πάρτυ έκπληξη για τα 23 γενέθλια του το 1999. O Blue του είπε ότι πρόκειται για ένα νέο συγκρότημα που ψάχνει καινούριο τραγουδιστή. Την επόμενη μέρα, ο Chester έλαβε δύο demo των Xero, στα οποία έπρεπε να βάλει τη δική του ερμηνεία. Σε ένα τοπικό στούντιο έγραψε τα φωνητικά μέσα σε τρεις μέρες και τα έστειλε πίσω στον Blue. Δύο μέρες μετά ο Chester ήταν στο L.A κάνοντας οντισιόν για τους. Ήταν τόσο εντυπωσιακός που μερικοί τραγουδιστές που είχαν έρθει για τη θέση, έφυγαν πριν καν δοκιμαστούν, και ένας πήγε στους Xero και τους είπε ότι θα ήταν τρελοί αν δεν τον έπαιρναν! Ο Chester ήταν αυτός που χρειαζόταν το συγκρότημα. Αφού προστέθηκε στο συγκρότημα, μετονομάστηκαν σε Hybrid Theory. Και γρήγορα κυκλοφορήσαν το Ηybrid Theory EP με έξι τραγούδια. Το συγκρότημα αρχικά χρησιμοποίησε το Internet ως μέσο διαφήμισης των τραγουδιών του.

Αργότερα ηχογράφησαν ένα demo και το έστειλαν σε διάφορες δισκογραφικές εταιρίες μέσο της Zomba Music και προσέλκυσαν αρκετό ενδιαφέρον. Μετά όταν ο Blue προσελήφθει στη Warner Bros Records το 2000, αφού έλυσαν το νομικό πρόβλημα που είχε προκύψει με το όνομα τους και αφού μετονομάστηκαν σε Linkin Park τελικά υπέγραψαν με την Warner Bros.

Ήξεραν ότι έπρεπε να γράψουν ένα εντυπωσιακό άλμπουμ και το πρώτο βήμα ήταν να βρουν το κατάλληλο παραγωγό. Αρχικά αντιμετώπισαν προβλήματα αλλά τελικά βρήκαν τον Don* Gilmore.

Οι Linkin Park έγραψαν και ηχογράφησαν το πρώτο τους άλμπουμ Hybrid Theory μέσα σε τέσσερεις μόλις εβδομάδες.

Η πιο σημαντική στιγμή στη καριέρα τους: Στις 24 Οκτωβρίου 2000 κυκλοφορεί στην αγορά το Hybrid Theory.

To Hybrid Theory ήταν το cd με τις περισσότερες πωλήσεις εκείνη τη χρονιά, νικώντας τα cd των 'NSync, του Jay-Z και της Britney Spears και συνεχίζοντας τα επόμενα χρόνια να πουλάει σχεδόν 100.000 αντίτυπα την εβδομάδα!

To άλμπουμ ήταν υποψήφιο για τρία βραβεία Grammy κερδίζοντας τελικά το βραβείο Best Hard rock Performance για το Crawling. Το MTV απένειμε και αυτό με τη σειρά του στο συγκρότημα τα βραβεία Best Rock Video και Best Direction για το single In The End.


Επιπλέον αποτελεί το debut album με τις περισσότερες πωλήσεις του 21ου αιώνα και θεωρείται ένα από τα CD που άλλαξαν (εξέλιξαν) την πορεία της μουσικής!!!

Το Δεκέμβριο του 2002 η μπάντα ανακοίνωσε ότι δούλευε πάνω σε καινούριο υλικό για το νέο άλμπουμ το οποίο είχε ως πηγή έμπνευσης τα ελληνικά μοναστήρια στα Μετέωρα, που έχουν χτιστεί πάνω σε βραχώδης περιοχές. Μάλιστα δηλώσαν πως αυτό το μέρος αποπνέει δύναμη και μυστήριο, ότι ακριβώς ήθελαν να δώσουν και στο cd τους. Έτσι λοιπόν το 2003 κυκλοφορήσαν το δεύτερο τους άλμπουμ με τίτλο: Meteora, το οποίο κατευθείαν κατέκτησε το νούμερο 1 στην Αμερική και την Μεγάλη Βρετανία. Την πρώτη βδομάδα κυκλοφορίας του, πούλησε περισσότερα από 800.000 αντίτυπα. Το Somewhere I Belong βραβεύτηκε ως Best Rock Video από το MTV, ενώ το Breaking The Habit με το Viewer's Choice Award. Στα Radio Music Awards που πραγματοποιήθηκαν το 2004 οι Linkin Park κέρδισαν τα βραβεία Artist of the Year και Song of the Year για το Numb.

Το 2004 το συγκρότημα σε συνεργασία με τον ράπερ (?) Jay-Z κυκλοφόρησε ένα νέο remix άλμπουμ με τίτλο Collision Course το οποίο περιείχε συνδυαστικούς στίχους και background tracks από παλιότερες κυκλοφορίες και των δύο καλλιτεχνών. Οι Linkin Park έλαβαν μέρος σε πολλά φιλανθρωπικά γεγονότα που είχαν σκοπό την συγκέντρωση χρημάτων για τα θύματα των τυφώνων Charley και Katrina. Επιπλέον έπαιξαν στο Live 8 και έδωσαν φιλανθρωπικές συναυλίες για τα θύματα του τσουνάμι.

To 2006 τιμήθηκαν με το Grammy στη κατηγορία Best Rap/Sung Collaboration για τη συνεργασία τους με τον Jay-Z.

Την άνοιξη του 2007 κυκλοφόρησαν η πιο πρόσφατη δισκογραφική τους δουλειά με τίτλο Minutes To Midnight. Την πρώτη κιόλας βδομάδα κυκλοφορίας του έγινε πλατινένιο, πουλώντας 600.000 αντίτυπα! Στα τέλη του 2007 το συγκρότημα κέρδισε στα American Music Awards το βραβείο Favorite Alternative Artist.Την άνοιξη του 2007 κυκλοφόρησαν η πιο πρόσφατη δισκογραφική τους δουλειά με τίτλο Minutes To Midnight. Την πρώτη κιόλας βδομάδα κυκλοφορίας του έγινε πλατινένιο, πουλώντας 600.000 αντίτυπα! Στα τέλη του 2007 το συγκρότημα κέρδισε στα American Music Awards το βραβείο Favorite Alternative Artist.Την άνοιξη του 2007 κυκλοφόρησαν η πιο πρόσφατη δισκογραφική τους δουλειά με τίτλο Minutes To Midnight. Την πρώτη κιόλας βδομάδα κυκλοφορίας του έγινε πλατινένιο, πουλώντας 600.000 αντίτυπα! Στα τέλη του 2007 το συγκρότημα κέρδισε στα American Music Awards το βραβείο Favorite Alternative Artist.