Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Herbert von Karajan

Καταγωγή

Ο Κάραγιαν ήταν ο γιος μιας οικογένειας ελληνικής καταγωγής απο το Σάλτσμπουργκ. Ο προπάππος του, Γεώργιος Ιωάννης Καραγιάννης, γεννήθηκε στην Κοζάνη και έφυγε για τη Βιέννη το 1767 λόγω της τουρκοκρατίας , και τελικά κατέληξε στο Κέμνιτς στη Σαξωνία. Ο γιος του εργάστηκε στη βιομηχανία υφασμάτων της Σαξωνίας, και τιμήθηκε από τον Φρειδερίκο Αύγουστο Γ' στις 1 Ιουνίου 1792 με τον τίτλο "von". Το όνομα Καραγιάννης έγινε αργότερα Κάραγιαν.

Βιογραφία

Ο Κάραγιαν γεννήθηκε στο Σάλτζμπουργκ ως Heribert Ritter von Karajan. Από το 1916 ως το 1926, σπουδασε στο Mozarteum στο Σάλτζμπουργκ. Από το 1916 ως το 1926, σπουδασε στο Mozarteum στο Σάλτζμπουργκ. Το 1929, διεύθυνε το Σαλώμη στο Festspielhaus στο Σάλτζμπουργκ. Το 1933 έκανε την έναρξη διεύθυνσής του στο φεστιβάλ του Σάλτζμπουργκ με τη "σκηνή Walpurgisnacht" στην παραγωγή του Reinhardt Faust. Το επόμενο έτος, και πάλι στο Σάλτζμπουργκ, διηύθηνε τη Φιλαρμονική Ορχήστρα Βιέννης για πρώτη φορά. Tο Μάρτιο του 1935, δόθηκε μια σημαντική ώθηση στη σταδιοδρομία του, όταν υπέβαλε αίτηση για την ιδιότητα μέλους στο ναζιστικό κόμμα. Tο ίδιο έτος, ο Κάραγιαν διορίστηκε ως νεώτερος "Generalmusikdirektor" της Γερμανίας. Απόλαυσε μια σημαντική επιτυχία με του "Τριστάνος και Ιζόλδη". Το 1946, ο Κάραγιαν έδωσε την πρώτη μεταπολεμική συναυλία του, στη Βιέννη με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα Βιέννης, αλλά του απαγορεύθηκε να διευθύνει περαιτέρω τις δραστηριότητές της από τις απο τις ρωσικές αρχές, λόγω του ναζιστικού παρελθόντος του. Το 1948 έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής της Gesellschaft der Musikfreunde στην Βιέννη. Διεύθυνε επίσης στη Λα Σκάλα στο Μιλάνο. Το 1955 διορίστηκε διευθυντής μουσικής στην Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βερολίνου ως διάδοχος του Βίλχελμ Φουρτβένγκλερ. Από το 1957 ως το 1964, ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής της κρατικής όπερας της Βιέννης. Επίσης είναι ο εμπνευστής του Πασχαλινού Φεστιβάλ του Σάλτζμπουργκ.

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ

Το πραγματικό της όνομα ήταν Έφη Μπέμπo . Γεννήθηκε το 1910 στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης και πέθανε στις 11 Μαρτίου του 1978 στην Αθήνα. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στην Τσαριτσάνη του νομού Λάρισας και κατόπιν στο Βόλο, όπου οι γονείς της εργάστηκαν ως καπνεργάτες .Η Σοφία Βέμπο ήταν κορυφαία Ελληνίδα ερμηνεύτρια και ηθοποιός της οποίας η καλλιτεχνική πορεία εκτείνεται από το Μεσοπόλεμο έως τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και τη δεκαετία του ’50. Χαρακτηρίστηκε "Τραγουδίστρια της Νίκης" εξαιτίας των εθνικών τραγουδιών που ερμήνευσε κατά τη διάρκεια του Ελληνο-ιταλικού πολέμου του 1940.
Το 1930 ξεκίνησε να τραγουδά σε ένα ζαχαροπλαστείο της Θεσσαλονίκης για να συνεισφέρει οικονομικά στην οικογένεια της .Τρία χρόνια αργότερα πήγε στην Αθήνα όπου την προσέλαβε ο Φώτης Σαμαρτζή με σκοπό να συμμετάσχει στο <<Παπαγάλος 1933>> Την ίδια περίοδο αναγνωρίζεται η ιδιαίτερη μπάσα φωνή της και υπογράφει το πρώτο της δισκογραφικό συμβόλαιο με την εταιρία ονόματι Columbia ερμηνεύοντας ερωτικά τραγούδια.

Το αποκορύφωμ
α της καριέρα γίνεται με το ξέσπασμα του πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940. Ανέλαβε να εμψυχώνει τους Έλληνες στρατιώτες με πατριωτικά και σατυρικά τραγούδια, ενώ πρωταγωνίστησε σε επιθεωρήσεις που προσάρμοζαν το θέμα τους στην πολεμική επικαιρότητα. Τελικά έγινε η εθνική φωνή που εμψυχώνει τους Έλληνες στρατιώτες στο μέτωπο και συγκλονίζει το πανελλήνιο.

Με την είσοδο των ναζιστικών στρατευμάτων στην Αθήνα φυγαδεύεται στη Μέση Ανατολήόπου συνεχίζει να τραγουδά για τα εκεί ελληνικά και συμμαχικά στρατεύματα.

Δημιουργεί τη δική της θεατρική στέγη ώσπου στα μέσα της δεκαετίας του ’60 αραιώνει τις θεατρικές της εμφανίσεις όπου τελικά τις σταματά στην αρχή το επόμενου αιώνα .Στις 11 Μαρτίου πεθαίνει αλλά η κηδεία της μετατρέπεται σε ένα πάνδημο συλλαλητήριο . Οι Έλληνες την θεωρούσαν ηρωίδα.



ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΟΠΟΥ ΤΑ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ Η ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ:

http://www.youtube.com/watch?v=jrG6pC83dt4&feature=quicklist

( ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ )


http://www.youtube.com/watch?v=j3dHylsqsg4&feature=quicklist

( ΒΑΖΕΙ Ο ΝΤΟΥΤΣΕ ΤΗ ΣΤΟΛΗ ΤΟΥ )


http://www.youtube.com/watch?v=XGvPdOPM8KU

( ZEXRA)


Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Σούμπερτ


Γεννήθηκε σε ένα προάστιο της Βιέννης στις 31 Ιανουαρίου του 1797. Ο πατέρας του, ο οποίος ήταν δάσκαλος μουσικής σε σχολείο, του προσέφερε τις πρώτες γνώσεις μουσικής. Στα 11, επειδή ήταν καλλίφωνος, εισήχθη στην Παιδική Χορωδία του Βασιλικού Παρεκκλησίου κατόπιν διαγωνισμού. Εκεί παρέμεινε μέχρι τα 13, και έμαθε επίσης βιολί και πιάνο. Κατόπιν άρχισε να μελετά σύνθεση και παράλληλα σπούδασε παιδαγωγός στην Ανωτέρα Σχολή. Από το 1814 ως το 1818 εργαζόταν ως δάσκαλος στο ίδιο σχολείο όπου δούλευε και ο πατέρας του. Το επάγγελμα αυτό βέβαια δεν τον ενδιέφερε καθόλου, ενώ αντίθετα είχε πάρει την απόφαση να ασχοληθεί με τη σύνθεση. Τα χρόνια αυτά ήταν τα πιο παραγωγικά του: συνέθεσε τότε πέντε συμφωνίες τέσσερις λειτουργίες και όπερες πολλά Lieder.

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009

Ο ΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ



ΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ

Ο όρος Κλασικισμός στην ιστορία της μουσικής αναφέρεται στην εποχή των τριών συνθετών J. Haydn, W. A. Mozart, L. v. Beethoven, που αποτελούν την λεγόμενη "πρώτη σχολή της Βιέννης". Ο όρος "κλασικός" αποδόθηκε μετά το θάνατο του Beethoven λόγω της τελειότητας της γραφής, του υψηλού ανθρωπιστικού περιεχομένου και του ιδεώδους της ομορφιάς.

Με τον θάνατο του Beethoven το 1827 η κλασική εποχή τελειώνει με τις ρομαντικές τάσεις να είναι ήδη παρούσες.

Μερικοί μεγάλοι του Κλασικισμού είναι οι εξης:

Λούντβιχ βαν Μπετόβεν(1770-1827)

Φραντς Γιόζεφ Χάυντν(1732-1809)

Καρλ Φίλιπ Εμάνουελ Μπαχ(1714-1788)

Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ(1756-1791)

Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

συμετοχές της Ελλάδας στην eurovision

Η Ελλάδα συμμετείχε πρώτη φορά το 1974 με την Μαρινέλα. Το τραγούδι ήταν το ‘Κρασί, θάλασσα και τ’ αγόρι μου’ σε στίχους Πυθαγόρα και μουσική Γιώργου Κατσαρού. Η Μαρινέλα κατέκτησε την 11η θέση. Δείτε χρονολογικά τις συμμετοχές της Ελλάδας, τους συντελεστές και τις θέσεις που πήρε.

Και τώρα ας δούμε τις συμμετοχές της Ελλάδας στην eurovision

1974 πήραμε την 11 θέση με το τραγούδι "Κρασί θάλασσα και τ' αγόρι μου" Μαρινέλα
1973 πήραμε την 13 θέση με το τραγούδι "Παναγιά μου, Παναγιά μου" Μαρία Κώχ
1977 η Ελλάδα πέρνει την 5 θέση με το γνωστό σε όλους μας "Μάθημα σολφεζ" ερμηνεύουν Πασχάλης, Μαριάννα Τόλη, Ρόμπι Ουίλιαμς, Μπέσσυ Αργυράκη
1978 πήραμε την 8 θέση με το τραγόυδι "Τσάρλι Τσάπλιν" Τάνια Τσανακλίδου
1979 πήραμε την 8 θέση με το τραγούδι "Σωκράτη εσύ superstar" Ελπίδα
1980 πήραμε την 13 θέση με το τραγούδι " Ώτο-Στοπ" ερμηνεύει η Άννα Βίσση
1981 πήραμε την 8 θέση με το τραγούδι "Φεγγάρι καλοκαιρινό" Γιάννης Δημητράς
1983 πήραμε την 14 θέση με το τραγούδι "Μου λες" Κ. Στασινοπούλου
1985 πήραμε την 16 θέση με το τραγούδι "Μοιάζουμε" Τάκης Μπινιάρης
1987 πήραμε την 10 θέση με το τραγούδι "Stop" Bang
1988 πήραμε την 17 θέση με το τραγούδι "Κλόουν" Αφροδίτη Φρυδά
1989 πήραμε την 9 θέση με το τραγούδι "Το δικό σου αστέρι" Μαριάννα Ευστρατίου
1990 πηραμε την 17 θέση με το τραγούδι "Χωρίς σκοπό" Χρήστος Κάλοου
1991 πήραμε την 13 θέση με ένα τραγούδι που παίζει ακόμα στα ραδιόφωνα τίτλος τραγουδιού "Άνοιξη" ερμηνεύει η Σοφία Βόσσου
1992 πήραμε την 5 θέση με το τραγούδι "Ολού του κόσμου η ελπίδα" Κλεοπάτρα
1993 πήραμε την 9 θέση με το τραγούδι "Έλλάδα χώρα του φωτός" Καιτη Γαρμπη
1994 πήραμε την 14 θέση με το τραγούδι "Το τρεχαντήρι" Κώστας Μπίγαλης
1995 πήραμε την 12 θέση με το τραγούδι "Ποιά προσευχή" Ελίνα Κωνσταντοπούλου
1996 πήραμε την 14 θέση με τ τραγούδι "Εμείς φοράμε τον χειμώνα ανοιξιάτικα"Μαριάννα Ευστρατίου
1997 πήραμε την 12 θέση με το τραγούδι "Χώρεψε" Μ. Ζορμπά
1998 πηραμε την 20(χειρότερη θέση που είχαμε) με το τραγούδι "Μια κρυφή ευαισθησία"
2001 πρώτη φορά η Ελλάδα πάει στην eurovision με αγγλικό τραγούδι και παίρνει μία απο τις καλύτερες θέσεις. Τίτλος τραγουδιού "Die for you" των Antique
2002 πήραμε την 17 θέση με το τραγούδι "S.A.G.A.P.O." του Ρακιντζή
2003 πήραμε την 17 θέση με το τραγούδι "Never let you gο" Μαντώ
2004 πήραμε την 3 θέση με το τραγούδι "Shake It" του Σάκη Ρουβά
και φτάνουμε στο 2005 που η Ελλαδα παίρνει την 1 θέση με το τραγούδι "My Number One" Έλενα Παπαρίζου
2006 πήραμε την 9 θέση με το τραγούδι "Everything" στέλνοντας την Άννα Βισση για δεύτερη φορά στην eurvision
2007 πήραμε την 7 θέση με το τραγούδι " Yassou Maria" Σαρμπελ
2008 πήραμε την 3 θέση με το τραγούδι "Secret Compination" Καλομοίρα
2009 πήραμε την 7 θέση με το τραγούδι "This is our night" του Σάκη Ρουβά αλλα την βραδιά κλέβει ο Rybak τραγουδώντας μας πως "είναι ερωτευμένος με το παραμύθι όσο και αν πονά"
και φυσικά φτάνουμε στο 2010 που η Έλλ'αδα μετά απο 9 χρόνια στέλνει ελληνικό τραγουδι. Τίτλος τραγουδιου "ΟΠΑ" Γιώργος Αλκαίος θέση 9


Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

michael Jakson


o Michael Jackson έφυγε.
ένας θρύλος γεννήθηκε.






Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα..!!! ;)

Αγαπητοί musicstorytellers και φίλοι αναγνώστες!

Το ιστολόγιό μας κλείνει τον πρώτο κύκλο εργασιών του για το σχολικό έτος 2008-2009 αλλά δεν τελειώνει εδώ...!!

Όποιοι από σας το επιθυμείτε, μπορείτε να εξακολουθήσετε να συνδράμετε τις μουσικές σας ιστορίες προς ανάγνωση. Άλλωστε οι λογαριασμοί των συνδρομητών θα εξακολουθήσουν να ισχύουν, ακόμα και για όσους από σας θα συνεχίσετε του χρόνου στο Λύκειο...

Συγχαρητήρια σε όλους όσους αγκάλιασαν την προσπάθειά μας, συγγραφείς και αναγνώστες! Συμβάλατε όλοι σημαντικά είτε με τις ενδιαφέρουσες ιστορίες σας είτε με τα ενδιαφέροντα σχόλιά σας, εμπλουτίζοντας το περιεχόμενο του ιστολογίου σε ανέλπιστο βαθμό!

Νέο! : Ξεκινάμε νέα ψηφοφορία, η οποία αφορά στον τελευταίο διαγωνισμό της Eurovision και θα παραμείνει ανοικτή ως τις 11 Σεπτεμβρίου - όσοι από σας θέλετε μπορείτε να μας καταθέσετε την ψήφο σας για το τραγούδι που σας άρεσε περισσότερο, δεξιά κάτω στη μωβ στήλη!

Προσωπικά, εύχομαι στους μαθητές και τις μαθήτριες καλά αποτελέσματα στις εξετάσεις και καλή πρόοδο γενικότερα,

και βέβαια, ένα υπέροχο καλοκαίρι σε όλους!!

καλή μας αντάμωση το Σεπτέμβριο, φυσικά και ... ηλεκτρονικά!!! :))))

με αγάπη,
σοφία καραλαζάρου

υγ. σας αποχαιρετώ μ'ένα απίθανο, δροσερό, καλοκαιριάτικο φιλμάκι κινουμένων σχεδίων με background Σαντορίνη, πρωτότυπο soundtrack και απολαυστικό σενάριο!!!


Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Οι μουσικές ρίζες του ρεμπέτικου ανάγονται στη Βυζαντινή Εκκλησιαστική μουσική και στο δημοτικό τραγούδι της Μ.Ασίας και των νησιών του Αιγαίου. Επίσης έχει δεχτεί επιδράσεις από αραβικούς,περσικούς και ινδικούς μουσικούς ρυθμούς. Ένας Έλληνας μουσικολόγος είπε οτι το πιο σωστό πράγμα που θα μπορούσε να λεχθεί για τα ρεμπέτικα είναι οτι ανήκουν στην ανατολική Μεσόγειο.
Τα ρεμπέτικα τραγούδια δεν βασίζονται σε κλίμακες αλλά σε τροπικούς τύπους.Οι παλιοί μουσικοί χρησιμοποιούσαν τη λέξη''μακάμ'' για τους τύπους αυτούς,αλλά λίγο αργότερα τους έδωσαν το όνομα δρόμοι.Η λέξη ταξίμ εξελληνίστηκε σε ταξίμι,όρος που δηλώνει τις αυτοσχέδιες εισαγωγές των τραγουδιών,όπου ο μουσικός ερευνά το δρόμο που είναι γραμμένο το τραγούδι. Το τραγούδι αρχίζει,ως γνωστόν,με μια εισαγωγή σόλο μπουζούκι και μετά μπαίνει η φωνή και τα άλλα συνοδευτικά όργανα(μπαγλαμαδάκι, κιθάρα, ακορντεόν, δεύτερο μπουζούκι, τουμπερλέκι κ.τ.λ.). Ο οργανοπαίχτης δεν ακολουθεί συγκεκριμένους κανόνες για το μουσικό αυτοσχεδιασμό παρά μονάχα το δρόμο που ο ίδιος έχει διαλέξει.

Μόνο 30 χρόνια βάσταξε η ακμή του καθεαυτού ρεμπέτικου τραγουδιού,όπου διακρίνουμε 3 εποχές:
Στη πρώτη δεκαετία κυριάρχησε το σμυρνέικο στυλ και κανείς από τους τότε γνωστούς συνθέτες.
Στη δεύτερη περίοδο τα ούτια έδωσαν τη θέση τους στους μπουζουκομπαγλαμάδες και οι σμυρνιές τραγουδίστριες των καφέ αμάν στους σέρτικους τραγουδιστές των τεκέδων.Τότε ήταν που το ρεμπέτικο αποκάλυψε τον αγνό κόσμο του περιθωρίου.Στη δεύτερη και χρυσή περίοδο του ρεμπέτικου δεσπόζει ο σεβάσμιος Μάρκος Βαμβακάρης και δίπλα του ο Τούντας, ο Μπαγιαντέρας, ο Μπάτης, ο Παγιουμτζής, ο Χατζηχρήστος, ο Περιστέρης, ο Παπαϊωάννου.
Τέλος η τρίτη περίοδος είναι η εποχή που ο Τσιτσάνης μας έδωσε τα καλύτερά του τραγούδια,που ο Μάρκος τραγούδησε Τσιτσάνη και ο Χιώτης 'επαιζε μπουζούκι.Ο Βασίλης Τσιτσάνης είναι ο μάγος εκείνης της εποχής,ο οποίος μετέβαλε το ρεμπέτικο σε λαϊκό.

Οι πρώτες εγγραφές σε δίσκους έγιναν στην Αμερική από Έλληνες μετανάστες. Στην Ελλάδα έγιναν το 1922 σε συνθήκες πρωτόγονες. Μέχρι το 1933 η κακή φήμη που είχε αποκτήσει το μπουζούκι απέτρεπε τις δισκογραφικές εταιρείες να γυρίσουν δίσκο με αυτό το όργανο.Ώσπου το μινόρε του Χαλκιά ανέτρεψε όλες τις προκαταλήψεις. Το ρεμπέτικο δεν θα μπορούσε, φυσικά, να μην περάσει από λογοκρισία κατά την περίοδο της Μεταξικής δικτατορίας. Δεκάδες τραγούδια δεν κυκλοφόρησαν. Ήταν ομως γνωστά στα στέκια των ρεμπετάδων και έτσι κάποιοι''έξυπνοι''συνθέτες τους άλλαξαν στίχο και τα πέρασαν στη δισκογραφία ως δικά τους.Η λογοκρισία,πέρα από τη διάλυση που επέφερε στο γνήσιο ρεμπέτικο, είχε ως αποτέλεσμα από το 1936 και μετά οι στίχοι να μιλάνε πια για την αγάπη,τη ζήλεια,τη ξενητειά.Πέρα απ'αυτό τα οργανικά μέρη των τραγουδιών έγιναν πιο μικρά και περιορίστηκε ο αυτοσχεδιασμός των μουσικών. Το ρεμπέτικο έσβηνε.

Δυο άνθρωποι στη δεκαετία του 40 βοήθησαν στην εξάπλωση και την αποπεριθωριοποίηση του ρεμπέτικου. Ο Τσιτσάνης και ο Μάνος Χατζιδάκης. Ο πρώτος έγραψε καταπληκτικά τραγούδια και ο δεύτερος, αστός και ο ίδιος, γνώρισε το ρεμπέτικο στους αστικούς κύκλους, που κυριολεκτικά εισέβαλαν στη λαϊκή ταβέρνα.Παράλληλα ομως εμφανίστηκαν αετονύχηδες συνθέτες που κατέκλυσαν την αγορά με τραγούδια Τουρκικής,Αραβικής και Ινδικής προέλευσης. Ήταν το φαινόμενο''Ινδοκρατία''με εκφραστές τον Καζαντζίδη που τραγουδούσε και στα τούρκικα, την Καίτη Γκρέϋ, τη Μαρινέλλα, το Γαβαλά κ.ά.

Σήμερα το ρεμπέτικο τραγούδι δεν υπάρχει.Στη θέση του είναι το λαϊκό. Ο Μιχάλης Γενίτσαρης,από τους τελευταίους ρεμπέτες,το έχει τονίσει: ''Δεν θα γράψουν και δεν θα παίξουν ποτέ πραγματικό ρεμπέτικο. Δεν ξέρουν να κουρδίσουν τα όργανά τους όπως εμείς''. Υπάρχει βέβαια και μια κατηγορία μουσικών(Ρασούλης, Ξυδάκης, Παπάζογλου, Μπακιρζτής) που μέσα από ρυθμούς,ήχους,δρόμους,μακάμ,μουσικές σχολές της Ανατολικής μεσογείου μπολιασμένες από δυτικές μουσικές σκάλες, προσπαθούν να δημιουργήσουν καινούργια τραγούδια και διαφορετικό στίχο,που να εκφράζει την εποχή μας, όποια κι αν είναι.

ΠΗΓΕΣ:www.musicinheaven.gr
www.wikipedia.com

Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΡΕΜΠΕΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Ρεμπέτικο ονομάζεται το ελληνικό αστικό λαϊκό τραγούδι που εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και απέκτησε τη γνώριμη μορφή του, περίπου μέχρι την τρίτη δεκαετία του 20ου αιώνα. Η μουσική αυτή εξελίχθηκε κυρίως στα λιμάνια ελληνικών πόλεων οπού ζούσε η εργατική τάξη και στη συνεχεία πέρασε και σε αλλά αστικά κέντρα.

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ
Τι συνέβη στην Ελλάδα πριν την ‘εμφάνιση’ του ρεμπέτικου;

Μετά την επανάσταση του 1821 και τη δημιουργία του πρώτου ελληνικού ανεξαρτήτου κράτους οι Έλληνες ζούσαν διασκορπισμένοι σε όλη τη σημερινή Ελλάδα. Σιγά-σιγά διαφορές πόλεις γνωρίσαν την ανάπτυξη (εμπόριο, βιομηχανική επανάσταση). Έτσι αρχίζει η περίοδος της αστικοποίησης. Στη συνεχεία οι Έλληνες δημιουργούν ένα κύμα μετανάστευσης προς την Αμερική οπού και ηχογραφηθήκαν τα πρώτα ελληνικά τραγούδια. Ηχογραφούν σμυρναίικα, δημοτικά και ρεμπέτικα τραγούδια τα οποία μέχρι τότε υπήρχαν μονό ως τραγούδια γραμμένα από στόμα σε στόμα. Ακόμα ιδρύονται οι πρώτες ελληνικές δισκογραφικές εταιρίες και από τα μέσα της δεκαετίας του ’20 υπάρχουν ηχογραφήσεις τραγουδιών τα οποία μπορούν να θεωρηθούν ρεμπέτικα.
Μέσα σε αυτήν την αστικοποίηση και την εισβολή των δυτικών συμφερόντων στον ελληνικό χώρο, αναπτύσσεται το ρεμπέτικο τραγούδι από απλούς ανθρώπους των πόλεων, φτωχούς, κοινωνικά αδικημένους, φυλακισμένους, παρανόμους και ανθρώπους του ‘περιθωρίου’. Μια ομάδα τέτοιων ανθρώπων ήτανε κουτσαβάκηδες που εδρασαν στον Ψυρρη από το 1867-1897 που όμως τους εξόντωσε ο Μπαϊρακάρτης. Οι κουτσαβάκηδες, όπως και άλλοι άνθρωποι του κόσμου, που χαρακτηρίζονταν ως μάγκες, βλάμηδες, τσιφτήδες, αλάνια και ρεμπέτες, είχαν αναπτύξει ένα δικό τους τρόπο ζώνης, που εισήγαγε η νέα ανερχομένη αστική τάξη. Από αυτή την ομάδα ανθρώπων με τον ένα εναλλακτικό τρόπο ζωής γεννήθηκε το ρεμπέτικο τραγούδι.

Το ρεμπέτικο τραγούδι

Μετά τους βαλκανικούς πολέμους(1912-13) και του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου(1917), το πιο συνταρακτικό γεγονός που επηρέασε βαθιά το ρεμπέτικο τραγούδι ήταν η καταστροφή της Σμύρνης(1922) και η ανταλλαγή των πληθυσμών. Οι Μικρασιάτες μουσικοί διαδίδουν την λαϊκή μουσική της Σμύρνης και της Πόλης(Σμυρναίικο) και αρχίζει η μίξη των δυο ειδών μουσικής, δηλαδή του Σμυρναίικου και τραγουδιού των ρεμπετών(μουρμούρικο, της φυλακής, του τεκέ, μάγκικο, μποέμικο).Τα καφέ-αμάν, ενώ υπήρχαν ήδη από το 1900, τώρα μεσουρανούν και διαδίδουν τον τρόπο αυτό διασκέδασης μετορεμπέτικο τραγούδι. Συνθέτες της εποχής εκείνης: Δραγάτης, ο Καρίπης, ο Σέμσης, ο Τούντας, ο Γιοβάν Τσαούς, ο Πώλ, και οι ερμηνευτές Ρόζα Εσκευάζη, η Ρίτα Αμπατζή, η Μαρίκα Παπαγκίκα, ο Αντώνης Νταγκλάς, ο Νούρος. Αν και οι πρώτες ηχογραφήσεις είχαν ξεκινήσει στο εξωτερικό από το 1907-1910, οι οργανωμένες ηχογραφήσεις άρχισαν να περνούν θέση στην Ελλάδα και είχαν μεγάλη συμμετοχή.

Περίοδος της κυριαρχίας των σμυρναίικων στοιχείων(1922-1932)

Το 1922 είναι η χρονιά της μικρασιατικής καταστροφής την οποία ακολουθεί η αναγκαστική πλέον ανταλλαγή πληθυσμών, σύμφωνα με την Συνθήκη της Λοζάνης. Πολλοί μικρασιάτες εγκαθίστανται στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας φέρνοντας από εκεί τις μουσικές τους παραδόσεις. Αυτή την περίοδο η θεματολογία του ρεμπέτικου περιλαμβάνει κυρίως ερωτικά(όπως σε όλες τις μουσικές)αλλά και μάγκικα τραγούδια( π.χ. τραγούδια της φυλακής, ναρκωτικά).

Κλασική Περίοδος(1932-1942)

Το 1932 κυκλοφορούν οι πρώτες ηχογραφήσεις τραγουδιών από τον Μάρκο Βαμβακάρη. Μέχρι το ‘41 εμφανίζονται στη δισκογραφία, όπως ο Στρατός Παγιουμτζής, Μπαγιαντέρας, ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ο Απόστολος Χατζηχρήστος, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Μανώλης Χιώτης, ο Στελλάκης Περπινιάδης, η Ρόζα Εσκευάζη και πολλοί άλλοι. Το 1936 ξεκινάει η δικτατορία του Μεταξά και επιβάλλεται λογοκρισία. Αναγκαστικά η δισκογραφία προσαρμόζεται και οι αναφορές σε ναρκωτικά, τεκέδες κ.λ.π. εκλείπουν από τις ηχογραφήσεις.
Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι με τη κήρυξη του πολέμου το 1940, οι ρεμπέτες της εποχής έγραψαν αρκετά αξιόλογα ρεμπέτικα τραγούδια για τη νίκη που αν και δεν απαγορευτήκαν επισκιαστήκαν από εκείνα του ελαφρού τραγουδιού. Κατά την διάρκεια όμως της κατοχής(1941-1946) οι ηχογραφήσεις σταματούν.

Εποχή της Μαζικής Αποδοχής(1942-1952)

Κορυφαία προσωπικότητα του ρεμπέτικου αναδεικνύεται αυτή την περίοδο ο Βασίλης Τσιτσάνης. Μετά την απελευθέρωση το ρεμπέτικο αρχίζει να καταξιώνεται σαν λαϊκή ευρείας αποδοχής και βγαίνει από το περιθώριο. Εμφανίζονται νέοι τραγουδιστές όπως η Σωτηρία Μπέλλου. Στα μέσα της δεκαετίας του ‘50 το ρεμπέτικο δίνει τη θέση του στο αρχοντορεμπέτικο.
Στη δεκαετία του '60, αρχίζει η εποχή της 'πρώτης αναβίωσης' του ρεμπέτικου, όπου και επανηχογραφούνται παλαιότερες επιτυχίες και εκδίδονται μελέτες πάνω στο θέμα και ανθολογίες τραγουδιών, από συγγραφείς όπως ο Ηλίας Πετρόπουλος και ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, βιογραφίες ρεμπετών, ενώ γίνονται και αρκετές νέες ηχογραφήσεις (την πρώτη "μελέτη" όμως έχει παρουσιάσει ο Μάνος Χατζιδάκις ήδη μετά την κατοχή).Το μπουζούκι που αποτέλεσε το βασικό όργανο της ρεμπέτικης μουσικής, γίνεται ευρέως αποδεκτό και χρησιμοποιείται από μεγάλους συνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζιδάκις. Σήμερα, το ρεμπέτικο έχει κερδίσει μεγάλη δημοτικότητα ενώ αναγνωρίζεται και μελετάται διεθνώς.

Μουσικά όργανα

Τα βασικά όργανα του ρεμπέτικου τραγουδιού της κλασικής περιόδου είναι το μπουζούκι και η κιθάρα αλλά και ο μπαγλαμάς. Χρησιμοποιούνται επίσης το ακορντεόν, το βιολί, το πιάνο, και ως κρουστά τα κουτάλια, τα ζίλια. Στις παλαιότερες ηχογραφήσεις, πιο κοντά στη δημοτική ή στην ανατολική παράδοση, ακούγονται σαντουροβιόλια (σαντούρι και βιολί), κανονάκι και ούτι. Ορισμένες φορές ακούγεται κάτι σαν ήχος γυαλιού. Πρόκειται για τον ήχο που παράγεται από το χτύπημα ενός κομπολογιού σε ένα ποτήρι, γνωστό και ως ποτηροκομπολόγι. Στις παρέες και στις ταβέρνες συνήθιζαν να συνοδεύουν τους μουσικούς με αυτόν τον τρόπο, συνήθεια που πέρασε και σε κάποιες ηχογραφήσεις. Σημειώνεται ότι στις ταβέρνες του Γυθείου μέχρι τη δεκαετία του 1980 προς ενίσχυση του ήχου ενός μπουζουκιού οι θαμώνες χρησιμοποιούσαν μεταλλικές ή γυάλινες κανάτες που έβαζαν μέσα μαχαιροπήρουνα, τις οποίες και ανακοινούσαν ρυθμικά.

Θεματολογία

Η θεματολογία των ρεμπέτικων τραγουδιών κινείται σε χώρους συνηθισμένους σε κάθε είδος μουσικής, π.χ. έρωτας, αλλά και στο χώρο της μαγκιάς. Αρχικά κυριαρχούσε το ερωτικό στοιχείο και η θεματολογία ναρκωτικά - φυλακή - παρανομία. Σταδιακά και με την εξάπλωση του ρεμπέτικου σε ευρέτερες μάζες η τα μάγκικα τραγούδια πέρασαν στο περιθώριο, και αναδεικνύονται πολλά κοινωνικά θέματα χωρίς βέβαια να χάσει τη πρωτοκαθεδρία του ο έρωτας.
Έχουν γραφτεί ρεμπέτικα τραγούδια για θέματα όπως ο έρωτας, τα ναρκωτικά και οι τεκέδες, η φυλακή, για συγγενικά πρόσωπα, ο θάνατος, η ξενιτιά, σατιρικά, για τον στρατό και τον πόλεμο, για «μικρά» θέματα της καθημερινής ζωής, για εξωτικούς τόπους, για την φτώχεια, για πρόσωπα, για την εργασία, την ασθένεια, την πορνεία, για τις μικρές λύπες και καημούς των ανθρώπων, και άλλα.

Οι ρεμπέτες

Η λέξη 'ρεμπέτης' προέρχεται από την τούρκικη λέξη 'ρεμπετ' που σημαίνει άτακτος, αλανιάρης. Οι ρεμπέτες ήταν άνθρωποι της φυλακής, της παρανομίας, του περιθωρίου, της φτωχολογιάς. Γενικά ήταν άνθρωποι κατατρεγμένοι, με βάσανα και με καημούς και απείχαν από τους ρυθμούς ζωής της 'πολιτισμένης' κοινωνίας. Είχαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, αναπτύξει έναν δικό τους τρόπο ζωής. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι ήταν και επικίνδυνοι ή εγκληματίες, απλώς στην πλειοψηφία τους είχαν αναπτύξει συνήθειες που έρχονταν σε σύγκρουση με τους νόμους του κράτους (κάπνισμα χασίς, φασαρίες κ.τ.λ.) και κατέληγαν πολλές φορές στη φυλακή.Πολλοί υποστηρίζουν ότι το ρεμπέτικο τραγούδι γεννήθηκε στην φυλακή και στον τεκέ. Πράγματι η φυλακή και ο τεκές ήταν οι χώροι που οι ρεμπέτες έγραψαν και τραγούδησαν τα τραγούδια τους, τα βάσανα και τους καημούς. Απ' την φυλακή πέρασαν πολλοί γνωστοί σήμερα ρεμπέτες, άλλοι για μικροαδικήματα ενώ άλλοι όχι και έζησαν την φρίκη και τις δυσκολίες της. Εκεί με αυτοσχέδια όργανα (συνήθως μπαγλαμαδάκια που ήταν μικρά σε μέγεθος και κρυβόντουσαν εύκολα) έγραψαν πολλές μελωδίες και τραγούδησαν τον πόνο τους ,την αδικία της κοινωνίας και την ζωή τους. "Η φυλακή είναι σχολείο" λέει ένα παλιό μουρμούρικο τραγούδι. Γενικά, οι φυλακές αποτέλεσαν βασικό στοιχείο στην θεματολογία του ρεμπέτικου τραγουδιού.Ο δεύτερος σημαντικός χώρος ήταν ο τεκές. Οι ρεμπέτες και οι μάγκες των πόλεων είχαν την κακή συνήθεια του καπνίσματος χασίς. Στις αρχές του 20ου αιώνα μαζευόντουσαν στους τεκέδες όπου κάπνιζαν κατά ομάδες ναργιλέ με τούρκικο χασίς. Μέσα σε αυτούς τους αυτοσχέδιους πολλές φορές τεκέδες υπήρχαν οργανοπαίχτες που συνόδευαν την παρέα. Ο Μάρκος Βαμβακάρης στην αυτοβιογραφία του εξηγεί πως άρχισε να παίζει μπουζούκι και να γίνεται γνωστός μέσα σε τεκέδες. Η χρήση χασίς ,βέβαια, ήταν παράνομη αλλά οι νόμοι δεν εφαρμόζονταν κατά γράμμα. Επί δικτατορίας Μεταξά ,όμως, οι χρήστες χασίς κυνηγήθηκαν άγρια και φυλακίστηκαν. Οι μάγκες και οι ρεμπέτες κάπνιζαν χασίς σε λόφους ή και σε σπηλιές. Υπήρχαν βέβαια, και τα πιο σκληρά ναρκωτικά στον υπόκοσμο των πόλεων και μερικοί ρεμπέτες βούτηξαν σε αυτά , όπως ο Ανέστος Δελιάς που πέθανε από υπερβολική δόση ηρωίνης στα 28 του χρόνια.Οι ρεμπέτες όμως είχαν αναπτύξει την δική τους κοινωνία μέσα στην κοινωνία. Συγκεκριμένο ντύσιμο (κουτσαβάκηδες), ιδιαίτερη διάλεκτο (αργκό), αισθηματική ζωή πολυτάραχη. Οι πιο πολλοί είχαν τις δουλειές τους και προσπαθούσαν να τα βγάλουν πέρα. Η μουσική , βασικό κομμάτι της ζωής τους, ήταν μέσο έκφρασης των συναισθημάτων τους και έτσι μοιράζονταν τα προβλήματα με τους γύρω. Μερικά από αυτά τα προβλήματα , όπως η έλλειψη παιδείας, η φτώχια και το χαμηλό κοινωνικό επίπεδο βρήκαν, πιθανότατα, διέξοδο στο χασίς και τη μουσική. Παρόλα αυτά δεν έπαψαν να πιστεύουν στα ιδανικά τους. Η αξιοπρέπεια και η τιμή ήταν βασικό μέλημα τους, η αγάπη προς την γυναίκα και ιδιαίτερα προς την μάνα ξεχωριστή, η φιλία, η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια δείχνει την μεγαλοψυχία τους.Οι άνθρωποι που ασχολήθηκαν με το ρεμπέτικο δεν ήταν μόνο οι μάγκες του Πειραιά. Υπήρχαν και οι Έλληνες πρόσφυγες από τα παράλια της Μικράς Ασίας, οι οποίοι διατήρησαν το Σμυρναίικο στυλ στο ρεμπέτικο τραγούδι και συνδέθηκαν αρκετά με τους μάγκες των πόλεων (είχαν και αυτοί για παράδειγμα την συνήθεια του καπνίσματος χασίς...). Τέλος, ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο αποτελούν οι γυναίκες του ρεμπέτικου τραγουδιού, που κι αυτές κρατάνε μια διαφορετική στάση σε σχέση με αυτήν της "καλής κοινωνίας" ή των γυναικών της υπαίθρου. Γυναίκες όπως η Στέλλα Χασκίλ, η Ιωάννα Γεωργακοπούλου, η Σωτηρία Μπέλλου (μεταπολεμικά), η Νταίζη Σταυροπούλου (ηχογράφησε μόνο 28 τραγούδια) ή οι τραγουδίστριες του Σμυρναίικου-ρεμπέτικου όπως η Αμπατζή, η Εσκενάζη, η Παπαγκίκα, η Πολίτισσα άφησαν το στίγμα τους στο ρεμπέτικο τραγούδι.

Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

...σχετικά με την τελευταία μαθητική δοκιμασία! (γ'τριμήνου για όλη τη Γ'τάξη και όποιον άλλον από τους μικρούς θέλει να δοκιμάσει!)

Αυτή είναι μια "ιστορία" με πολλή αγάπη για .... όσους δεν συγκράτησαν τον χάρτη για την ιστοσελίδα που ήταν στον πίνακα της τάξης, αααααΧΧΧ!!


πότε θ'αρχίσετε να κρατάτε σημειώσεις? :)

Help:

Για να βρείτε το κείμενο που σας έλεγα, που αφηγείται τη συνάντηση της rock με την αφρικανική μουσική και τη δημιουργία του album "GRACELAND" του Paul Simon



θα πάτε δίπλα δεξιά -----------------------> ,


στις εργασίες, [Αρχειοθήκη Αφηγήσεων]


εκεί που λέει Φεβρουάριος (51) και θα ψάξετε!


κάπου είναι κρυμμένη αυτή...
Προσέξτε!!!


εσείς θα την καταλάβετε εύκολα :) από τον τίτλο που είναι σχετικός...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ και μην ξεχάσετε: ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ!! είναι ... όλα τα λεφτά, από live συναυλία!!!

Αν χρειαστείτε διευκρινήσεις, στείλτε μου ένα email ή αφήστε σχόλιο εδώ από κάτω.


καλή επιτυχία!! ;)
σοφία

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

"Σαν τραγούδι μαγεμένο" - Μια επίσκεψη στο ρεμπέτικο τραγούδι

Η Γ'τάξη του σχολείου μας ταξιδεύει στην Αθήνα αυτές τις μέρες (29-30-31 Μαρτίου) για να επισκεφτεί την Βουλή. Μεταξύ άλλων, θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την μουσικοθεατρική παράσταση με τίτλο "Σαν τραγούδι μαγεμένο", σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη.


Μπορείτε να πληροφορηθείτε τα σχετικά με την παράσταση εδώ:

http://www.skai.gr/master_story.php?id=114623


Πρόκειται για μια μάλλον ενδιαφέρουσα αναδρομή στην ιστορία του ρεμπέτικου τραγουδιού, διανθισμένη με σκετς και βέβαια πολύ τραγούδι, με αρχιτραγουδιστή τον Γιώργο Νταλάρα.






Περιμένουμε τις εντυπώσεις τους με αγωνία κι ελπίζουμε πως κάποιοι δε θα παραλείψουν να τις αναρτήσουν κι εδώ!


Στο μεταξύ ακούστε τη Ροζα Εσκενάζυ, ντίβα του ρεμπέτικου, σ'ενα τηλεοπτικό ντοκουμέντο από το 1975
http://www.youtube.com/watch?v=5CZgYdd5Pvw&feature=related


κι εδώ μια ηχογράφηση ρεμπέτικου τραγουδιού το 1925 στην Αμερική από τη Μαρίκα Παπαγκίκα!
http://www.youtube.com/watch?v=nWgM6hfdYnk&feature=related

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009

Μαρία Κάλλας

Η Μαρία Κάλλας γεννήθηκε ως Άννα Μαρία Καικιλία Σοφία Καλογεροπούλου στις 2 Δεκεμβρίου του 1923 στη Νέα Υόρκη. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς οι γονείς της, Ευαγγελία Δημητριάδη (από την Κωνσταντινούπολη) και Γιώργος Καλογερόπουλος (από τo Nεωχόριο Ιθώμηςστό Μελιγαλά Μεσσηνίας), είχαν μεταναστεύσει στις Η.Π.Α. από την Αθήνα. Εκεί ο πατέρας της ανοίγει φαρμακείο και το 1929 αλλάζει το οικογενειακό επώνυμο από Καλογερόπουλος σε Callas. Τρία χρόνια αργότερα η Μαρία ξεκινά τα πρώτα μαθήματα πιάνου μαζί με τη μεγαλύτερη αδελφή της Υακίνθη. Σε ηλικία 11 ετών έλαβε το πρώτο βραβείο ως "σολίστ" σε διαγωνισμό παιδικών φωνών που είχε διοργανώσει ο ραδιοφωνικός σταθμός της Νέας Υόρκης W.O.R.
Στα 1937 έρχεται το διαζύγιο των γονιών της και η Μαρία ακολουθεί τη μητέρα της στην Αθήνα, όπου ήδη βρισκόταν η αδελφή της. Αρχικά, αν και μικρότερη από το ηλικιακό όριο εισαγωγής, εγγράφηκε στο Εθνικό Ωδείο του Καλομοίρη με καθηγήτρια τη Μαρία Τριβέλλα ενώ ένα χρόνο αργότερα βρέθηκε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών όπου δίδασκε η Ελβίρα ντε Ιντάλγκο (Elvira de Hidalgo) και η οποία θεωρείται ως η κατ’ εξοχήν δασκάλα της Κάλλας.
Στις 2 Απριλίου 1939 κάνει το σκηνικό της ντεμπούτο ως Σαντούζα σε μία μαθητική παράσταση της "Αγροτικής Ιπποσύνης" (Cavalleria Rusticana) του Πιέτρο Μασκάνι από το Ωδείο Αθηνών. Λίγο πριν το ξέσπασμα του ελληνοϊταλικού πολέμου έρχεται η πρώτη συνεργασία της με την εταιρεία της Λυρικής Σκηνής Αθηνών και στις 21 Οκτωβρίου του 1940, ερμηνεύει τραγούδια από τον Έμπορο της Βενετίας του Ουίλιαμ Σαίξπηρ στο Βασιλικό Θέατρο. Η συνεργασία της με τη Λυρική Σκηνή θα συνεχιστεί και στις 21 Ιανουαρίου 1941 στην πρώτη της μελοδραματική εμφάνιση θα υποδυθεί τη Βεατρίκη στο έργο "Βοκκάκιος" του Φραντς φον Σουπέ στο κινηματοθέατρο Παλλάς.
Στις
27 Αυγούστου του 1942 στο θερινό θέατρο Παρκ στην Πλατεία Κλαυθμώνος, στην πρώτη της επαγγελματική εμφάνιση σε όπερα, ερμηνεύει "Τόσκα" του Τζιάκομο Πουτσίνι. Την ίδια χρονιά συμμετείχε σε συναυλία της Λυρικής στη Θεσσαλονίκη. Στις 19 Φεβρουαρίου ερμηνεύει τη Σμαράγδα στον "Πρωτομάστορα" του Μανώλη Καλομοίρη, και εννέα μέρες αργότερα συμμετέχει σε μεγάλη συναυλία για τα συσσίτια της Νέας Σμύρνης στον κινηματογράφο Σπόρτινγκ. Στις 12 Δεκεμβρίου ερμηνεύει άριες του Μπετόβεν και του Ροσίνι σε συναυλία υπέρ των φυματικών.

Η αρχή της μεγάλης πορείας
Λίγο μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα η Κάλλας, εξ αιτίας της υποβάθμισής της στη Λυρική Σκηνή και εν μέσω της πολεμικής των συναδέλφων της που την κατηγορούσαν για συνεργασία με τους κατακτητές, αποφασίζει να επιστρέψει στις Η.Π.Α. Προκειμένου να εξασφαλίσει τα εισιτήριά της δίνει μια αποχαιρετιστήρια παράσταση στην Αθήνα. Το Σεπτέμβριο του 1945 βρίσκεται στη Νέα Υόρκη και ξεκινά την προσπάθεια για ανεύρεση εργασίας αρχικά στη Μητροπολιτική Όπερα, δεν καταφέρνει όμως να υπογράψει συμβόλαιο.
Εντούτοις η ακρόασή της από τον Έντουαρντ Τζόνσον, διευθυντή της Όπερας, φέρνει την προσφορά δύο ρόλων στα έργα
"Φιντέλιο" του Μπετόβεν και "Μανταμ Μπατερφλάι" του Πουτσίνι. Η Κάλλας απορρίπτει τους ρόλους. Δε θέλει να τραγουδήσει το "Φιντέλιο" στα αγγλικά
, ενώ αισθάνεται πολύ εύσωμη ώστε να ερμηνεύσει την αιθέρια "Μπάτερφλάι".
Η γνωριμία της με τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Αρένας της Βερόνα,
Τζοβάννι Τζενατέλλο την οδηγεί στην Ιταλία. Εκεί στις 3 Αυγούστου 1947 κάνει την πρώτη της εμφάνιση στην Αρένα της Βερόνα με τη "Τζοκόντα" του Αμιλκάρε Πονκιέλι. Τον ίδιο χρόνο ερμηνεύει την Ιζόλδη από το "Τριστάνος και Ιζόλδη" στη Βενετία υπό την καθοδήγηση του μαέστρου Τούλιο Σεραφίν. Συνάμα έρχεται και η γνωριμία της με τον μουσόφιλο Ιταλό βιομήχανο Τζοβάννι Μπατίστα Μενεγκίνι, με τον οποίο παντρεύονται στις 21 Απριλίου 1949. Ο Μενεγκίνι έχοντας και ρόλο μάνατζερ άσκησε καταλυτική επιρροή στην καριέρα της Κάλλας, υποβάλλοντάς την σε δίαιτα με σκοπό να αποκτήσει καλύτερη εμφάνιση και αποτρέποντάς την από κάθε βιοτική ενασχόληση με την οικονομική κάλυψη, που της παρείχε. Έτσι τον ίδιο χρόνο η Κάλλας κάνει καλλιτεχνικές εμφανίσεις στο Μπουένος Άιρες και το 1950 στο Μεξικό.

Τα στάδια της αποθέωσης
Στις 7 Δεκεμβρίου 1951 η Κάλλας ανοίγει τη σαιζόν στη Σκάλα του Μιλάνου με το "Σικελικό Εσπερινό", εμφάνιση που της προσφέρει μεγάλη αναγνώριση. Κατά τη διάρκεια των επόμενων επτά ετών η Σκάλα θα είναι η σκηνή των μέγιστων θριάμβων της σε ένα ευρύ φάσμα ρόλων. Το 1955 ανεβάζει την ιστορική παράσταση της "Τραβιάτας" του Βέρντι σε σκηνοθεσία Λουκίνο Βισκόντι.
Στις
27 Οκτωβρίου 1956 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης ως "Νόρμα" στο ομώνυμο έργο του Μπελλίνι. Στις 5 Αυγούστου 1957 επιστρέφει στην Αθήνα και εμφανίζεται στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Δύο μήνες πριν είχε γνωρίσει τον εφοπλιστή Αριστοτέλη Ωνάση σε δεξίωση της κοσμικογράφου Έλσα Μαξγουελ
. Η γνωριμία τους θα εξελιχθεί σε μία από τις πλέον συζητημένες σχέσεις στην ιστορία.
Το
1960 τραγουδά στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου "Νόρμα" και το επόμενο έτος "Μήδεια" σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή. Το 1962 επανέρχεται στη Σκάλα του Μιλάνου και αποθεώνεται σαν Μήδεια σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή και κοστούμια Γιάννη Τσαρούχη. Τον Ιανουάριο του 1964 πείθεται από το Φράνκο Τζεφιρέλι
να συμμετάσχει σε μία νέα παραγωγή της "Τόσκα" στη σκηνή του Covent Garden. Η παράσταση εκθειάζεται από τους κριτικούς ενώ ακολουθεί την ίδια χρονιά νέος καλλιτεχνικός θρίαμβος στην Όπερα των Παρισίων με τη "Νόρμα". Παρά τα φωνητικά προβλήματα που έχει αρχίσει να αντιμετωπίζει το παρισινό κοινό την αποδέχεται θερμά.
Στις
5 Ιουλίου 1965 εμφανίζεται για τελευταία φορά σε παράσταση όπερας στο Covent Garden με την "Τόσκα" σε σκηνοθεσία Φράνκο Τζεφιρέλι. Στα
1966 απεκδύεται την αμερικανική υπηκοότητα και λαμβάνει την ελληνική. Με αυτή της την ενέργεια λύεται και τυπικά ο γάμος της με το Μενεγκίνι. Πλέον ελπίζει ότι ο Αριστοτέλης Ωνάσης θα της ζητήσει να παντρευτούν κάτι που τελικά δε γίνεται μια και στις 8 Ιουλίου 1968 ο Έλληνας μεγιστάνας παντρεύεται τη χήρα του Αμερικανού Προέδρου Κέννεντυ, Τζάκυ. Αυτή του η πράξη βυθίζει σε κατάθλιψη την κορυφαία υψίφωνο.
Τελευταίες σκηνές πριν το τέλος
Το 1969 γυρίζει σε ταινία τη "Μήδεια" του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Πιερ Πάολο Παζολίνι. Η ταινία δεν έχει τύχη στις κινηματογραφικές αίθουσες. Στις 25 Μαΐου 1970 μεταφέρεται στο νοσοκομείο και γίνεται γνωστό ότι επεχείρησε να αυτοκτονήσει λαμβάνοντας μεγάλη δόση βαρβιτουρικών.
Το
1973 σκηνοθετεί στο Τορίνο μαζί με τον Τζουζέπε ντι Στέφανο τον "Σικελικό Εσπερινό" και την ίδια χρονιά ξεκινά μαζί του μια παγκόσμια καλλιτεχνική περιοδεία. Στις 8 Δεκεμβρίου η Κάλλας τραγούδησε στην Όπερα των Παρισίων, όπου το κοινό την κάλεσε στη σκηνή 10 φορές καταχειροκροτώντας την. Η τελευταία της εμφάνιση έγινε στην πόλη Σάπορο της Ιαπωνίας στις 11 Δεκεμβρίου του 1974.
Η Μαρία Κάλλας πέρασε στην αιωνιότητα στις
16 Σεπτεμβρίου 1977 στο Παρίσι. Η κηδεία της έγινε στις 20 Σεπτεμβρίου και, αφού το σώμα της αποτεφρώθηκε όπως επιθυμούσε, την άνοιξη του 1979 η τέφρα της σκορπίστηκε στο Αιγαίο.

Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

Αράβικη Μουσική


Ο όρος Αραβική Μουσική, αναφέρεται στην μουσική των ισλαμικών λαών της Αραβίας αλλά και ευρύτερα των ισλαμικών λαών της βόρειας Αφρικής, της Περσίας και της Συρίας. Αν και τα σημαντικότερα έργα της Αραβικής μουσικής εμφανίστηκαν μετά την εξάπλωση του Ισλάμ (622 μ.Χ.) η καλλιέργεια της μουσικής είχε αρχίσει χιλιάδες χρόνια πριν.

Απαρχές και επιρροές

Η μουσική της προϊσλαμικης Αραβίας ήταν πρωταρχικά φωνητική. Υποστηρίζεται πως το τραγούδι ξεκίνησε ως τραγούδι των καραβανιών (huda) από το οποίο προέκυψε ένα πιο εκλεπτυσμένο κοσμικό (μη θρησκευτικό) τραγούδι (nasb). Τα μουσικά όργανα χρησιμοποιούνταν μόνα τους και απλά συνόδευαν τον τραγουδιστή. Το κοντό λαούτο (oud), το μακρύ λαούτο (tunbur), το φλάουτο (qussaba), το tambourines (duff) και το drum (tabl) ήταν τα πιο δημοφιλή.

Με την εμφάνιση του Ισλάμ και την κατάκτηση της Συρίας, της Αιγύπτου και της Περσίας από τους άραβες, ξένες μουσικές επιρροές άρχισαν να γίνονται εμφανείς στον αραβικό κόσμο. Το κούρδισμα του oud τροποποιήθηκε ώστε να καλύψει την έκταση του περσικού oud. Άρχισαν να γράφονται εργασίες πάνω στην θεωρία της μουσικής, οι οποίες καθιερώθηκαν από αντίστοιχες συριακές και περσικές πρακτικές. Ο Ibn Misjah (d.c. 715) περιγράφει οκτώ μελωδικούς τρόπους (asabi) και έξι ρυθμικές φόρμες (iqaat) τα οποία τροποποιήθηκαν και επεκτάθηκαν στους αιώνες που ακολούθησαν. Κατά τη διάρκεια της δυναστείας του Umayyad (661-750) και στα πρώτα εκατό χρόνια της δυναστείας των Abbasid (750-847) η Δαμασκός και η Βαγδάτη από κοινού αποτελούσαν το κέντρο της κουλτούρας και του πολιτισμού. Οι χαλίφες ή νομοθέτες έμειναν γνωστοί ως «προστάτες» της μουσικής και οι κλασικές τέχνες άκμασαν στις αυλές τους. Ο Al-Farabi (d.c 950) υπήρξε ένας απ’ τους μεγαλύτερους θεωρητικούς της μουσικής όλων των εποχών. Στο «Μεγάλο βιβλίο της μουσικής» περιγράφει λεπτομερώς τα μουσικά όργανα της εποχής του και εξηγεί τους ρυθμικούς τρόπους που βρισκόταν εν χρήσει. Ο τελευταίος χαλίφης είχε τον Safi al-Din ως αρχιμουσικό της πριγκιπικής αυλής ο οποίος περιέλαβε στις εργασίες του ένα παράδειγμα πρώιμης Αραβικής μουσικής σημειογραφίας και τυποποίησε ένα νέο θεωρητικό σύστημα το οποίο αποτελούνταν 12 βασικούς μελωδικούς τρόπους. Από τον 14ο αιώνα ο όρος maqamat (ομάδα μακάμ) αναφέρεται στις 12 κλίμακες. Κατά τους επερχόμενους αιώνες εισήχθησαν συμπληρωματικοί μελωδικοί τρόποι και εδραιώθηκαν διαφορετικά ρυθμικά σχήματα, αλλά η ανάπτυξη της Αραβικής μουσικής είχε ήδη φθάσει στο ζενίθ και η μουσική αυτής της περιόδου στηρίχθηκε κατά βάση στα επιτεύγματα του παρελθόντος.

Μουσικές φόρμες

Τα δύο κύρια χαρακτηριστικά της σύγχρονης Αραβικής μουσικής παρέμειναν αναλλοίωτα για χίλια χρόνια: μια μονοφωνική μελωδική γραμμή βασισμένη πάνω σε κάποιο απ’ τα maqamat και ένας επαναλαμβανόμενος ρυθμικός κύκλος (iqa). Κάθε Maqam μπορεί να παρασταθεί ως μια σκάλα-κλίμακα με τα τονικά ύψη των βαθμίδων της να προκύπτουν από διάφορα τμήματα μιας παλλόμενης χορδής. Ο εκτελεστής δίνει έμφαση σε συγκεκριμένα ύψη-βαθμίδες της σκάλας και τραγουδάει ή παίζει συγκεκριμένες μουσικές φράσεις που σχετίζονται με το Maqam. Όλοι οι εκτελεστές κάνουν χρήση ανάπτυξης, καλλωπισμών και αυτοσχεδιασμού. Σύνηθες χαρακτηριστικό μιας παρουσίασης Αραβικής μουσικής είναι το taqsim, μια ελεύθερη ρυθμικά φόρμα οργανικού σόλο αυτοσχεδιασμού πάνω σ’ ένα συγκεκριμένο Maqam και χωρίς ρυθμική συνοδεία. Το taqsim μπορεί να είναι αυτοτελές ή μπορεί να εισαγάγει σ’ ένα ρυθμικό σόλο τραγούδι ή ομάδα τραγουδιών (nauba). Μια άλλη φόρμα αυτοσχεδιασμού αποτελεί το layali που εκτελείται φωνητικά και κατά τα άλλα είναι όμοιο με το taqsim. Συνήθως ακολουθείται από μια σύνθεση ή από ένα Maqam που περιλαμβάνει μελωδικούς αυτοσχεδιασμούς πάνω σ’ ένα ποιητικό κείμενο. Το magamat και το iqaat συνδέονται στενά από τους Άραβες με την δοξασία του tathir (ήθος) στην μουσική. Η παγκοσμιότητα των τρόπων υπογραμμίζεται από την σύνδεση τους με τις διαθέσεις και τα συναισθήματα, τις ώρες της ημέρας ή περιόδους του έτους, χρώματα, πλανήτες, ζώδια κ.λπ. Ακόμα και τα μουσικά όργανα χρησιμοποιούν μη-μουσικούς συμβολισμούς. Οι τέσσερις χορδές του οud για παράδειγμα συνδέονται με τα τέσσερα στοιχεία και τους τέσσερις χυμούς του σώματος.

Το σημαντικότερο κλασικό όργανο είναι το oud, ένα αχλαδόσχημο λαούτο με τέσσερα ή περισσότερα ζευγάρια χορδών και ένα ξύλινο ηχείο. Το πιο δημοφιλές πνευστό είναι μια παραλλαγή φλάουτου όπου φυσάμε απ’ το άκρο του, το nay (περσικός όρος). Το ganum είναι ένα κιθαροειδές με 72 τριπλές χορδές τεντωμένες πάνω σ’ ένα τραπεζοειδές κουτί. Παίζεται με πένες που φοριούνται στους δείκτες των χεριών. Τα δυο αντιπροσωπευτικότερα κρουστά είναι το tambourine (duff) και το vase drum (darbuka)

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009

<<Ιγκόρ Στραβίνσκι, ένας Ρώσος συνθέτης της Μοντέρνας εποχής>>

Ιγκόρ Στραβίνσκι,

ένας Ρώσος συνθέτης που αναδείχθηκε στη Μοντέρνα Περίοδο

Λίγα λόγια για τον Ιγκόρ

Ο Ιγκόρ Στραβίνσκι είναι και ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες του εικοστού αιώνα που κατάγεται από την Ρωσία. Θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε ιδρυτή του νεοκλασικισμού- υπήρχε στην Ευρώπη πολλά χρόνια -. Μια από τις μεγάλες επιτυχίες του είναι η πρώτη εκτέλεση της «Ιεροτελεστίας της Άνοιξης». Γενικά άλλαξε αρκετές φορές δρόμο στην καριέρα του. Παρ’όλα αυτά οι νέοι μουσικοί συνεχίζουν να επηρεάζονται από αυτόν.

Το στυλ του

Το στυλ του Ιγκόρ ήταν αρχικά ένα ‘ώριμο’ μετα-ρομαντικο-στυλ. Αργότερα ασχολήθηκε με την κλασική παράδοση. Αυτό όμως δεν εμπόδισε κανέναν να καταλάβει ότι πρόκειται για τον ίδιο συνθέτη. Χαρακτηριστικό αυτού του συνθέτη είναι ότι προσπαθούσε σε κάθε νέο του έργο να εκφράζει κάτι καινούριο, διαφορετικό και πρωτότυπο. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως παρ’όλο που ασχολήθηκε με διαφορετικά στυλ ποτέ δεν συνέθεσε έργο χωρίς που δεν περιείχε ρυθμό! Φυσικά δεν έλειπε και η σαρκαστική διάθεση που ήταν το σήμα κατατεθέν του νεοκλασικισμού.

Τα έργα του

Μπαλέτα :


· Το πουλί της φωτιάς

· Πετρούσκα

· Η Ιεροτελεστία της άνοιξης

· Το τραούδι του αηδονιού

· Πουλτσινέλλα

· Η αλεπύ

· Οι γάμοι

· Απόλλων Μουσηγέτης

· Το φιλί τητς νεραιδας

· Παιχνίδι της τράπουλας

· Ορφέας

· Αγών

Λυρικό θέατρο :


· Το αηδόνι

· Η ιστορία του στρατιώτη

· Λωζάνη

· Μάβρα

· The Rake’s progress

Φωνητικά έργα :


· Οιδίπους βασιλιάς

· Συμφωνία των ψαλμών

· Περσεφόνη

· Canticum Sacrum

· Θρήνοι

Ενόργανα έργα :


· 4 συμφωνίες

· Dumbarton oaks κοντσέρτο

· Χοροί κοντσερτάντε

· Ebony κοντσέρτο

· Κοντσέρτο για πιάνο

· Κοντσέρτο για βιολί

· Καπρίτσιο και κοντσέρτο για πιάνο και βιολί

· Κοντσέρτο για δύο πιάνα



πατήστε εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=QzbGHRqz9Lo&feature=related


Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009

ειδη κιθαρας

ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΚΙΘΑΡΑ



Μια ηλεκτρική κιθάρα είναι το είδος της κιθάρας που χρησιμοποιεί για τη μετατροπή των pickups κραδασμούς του χάλυβα πυρήνα συμβολοσειρές (ενίοτε νικελίου) σε ένα ηλεκτρικό ρεύμα, το οποίο γίνεται πιο δυνατά με ένα μέσο ενισχυτή και ένα ηχείο. Το μήνυμα που έρχεται από την κιθάρα ενίοτε ηλεκτρονικά μεταβάλλεται με κιθάρα επιπτώσεις, όπως reverb ή παραμόρφωση. Ενώ οι περισσότερες ηλεκτρικές κιθάρες έχουν έξι χορδές, επτά-string μέσα που χρησιμοποιούνται από ορισμένες τζαζ κιθαρίστες και μεταλλικών κιθαρίστες (ιδίως σε nu metal), [1] και την 12-string ηλεκτρικές κιθάρες (με έξι ζεύγη χορδών, τέσσερις εκ των οποίων είναι συντονισμένοι στο οκτάβες) χρησιμοποιούνται σε \ ες όπως νταβαντούρι ποπ και ροκ.

Η ηλεκτρική κιθάρα για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε από τζαζ κιθαρίστες, οι οποίοι χρησιμοποιούνται κοίλες συμπληρώθηκε με τους υπόλοιπους μέσα για να πάρετε μια πιο δυνατά σε ήχο Swing μεγάλες μπάντες της εποχής. Η πρώτη ηλεκτρική κιθάρα ήταν κούφια αμαξωτού ακουστικών μέσων με βολφράμιο χάλυβα pickups από το "Rickenbacker" εταιρεία το 1931. Ενώ ένα από τα πρώτα στερεό σώμα-κιθάρα εφευρέθηκε από Les Paul, τον πρώτο εμπορικά επιτυχημένο στερεό σώμα-ήταν η ηλεκτρική κιθάρα Fender Esquire (1950). Η ηλεκτρική κιθάρα ήταν το βασικό μέσο για την ανάπτυξη πολλών μουσικών στυλ που διαμορφώθηκε από τα τέλη της δεκαετίας του 1940, όπως το Σικάγο, blues, rock and roll νωρίς και Rockabilly, μπλουζ και ροκ της δεκαετίας του 1960. Χρησιμοποιείται επίσης σε πολλά άλλα είδη, συμπεριλαμβανομένων των χωρών της μουσικής, του ατμοσφαιρικού (ή Νέα Εποχή), και σε ορισμένες σύγχρονη κλασική μουσική.



ΙΣΤΟΡΙΑ



Η ανάγκη για ένα ενισχυμένο κιθάρα έγινε εμφανής κατά την μεγάλη μπάντα της εποχής, όπως τζαζ ορχήστρες της δεκαετίας του 1930 και του 1940 αυξήθηκε σε μέγεθος, με μεγαλύτερα τμήματα ορειχάλκου. Αρχικά, ηλεκτρικές κιθάρες που χρησιμοποιούνται στην τζαζ αποτελείτο κυρίως από κούφια archtop ακουστική κιθάρα φορείς στους οποίους ηλεκτρομαγνητική μορφοτροπείς είχε επισυναφθεί. Είναι επίσης πολύ σαφές.



ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ



Σκίτσο του Rickenbacker "τηγάνι" αγκαλιά χάλυβα από το 1934 αίτηση για χορήγηση διπλώματος ευρεσιτεχνίας.

Ηλεκτρικές κιθάρες είχαν αρχικά σχεδιαστεί από μια ποικιλία luthiers, κιθάρα, τους λάτρεις του ηλεκτρονικά, και οι κατασκευαστές μέσο. Κιθάρα νεωτεριστής Les Paul πειραματιστεί με μικρόφωνα που επισυνάπτεται στην κιθάρα. [2] Μερικά από τα πρώτα ηλεκτρικές κιθάρες Προσαρμοσμένο κοίλου αμαξωτού ακουστικών μέσων που χρησιμοποιούνται και βολφραμίου pickups. Αυτό το είδος της κιθάρας είχε κατασκευαστεί το 1932 από την αρχή Electro String Μέσο Corporation στο Los Santos, υπό τη διεύθυνση του Adolph Rickenbacher και Γιώργος Beauchamp. Η πρώτη τους σχεδιασμό χτίστηκε από Harry Watson, ένας βιοτέχνης που εργάστηκαν για την Electro Συμβολοσειρά Εταιρείας. Αυτή η νέα κιθάρα που η εταιρεία με την επωνυμία "Rickenbacker" θα είναι η πρώτη του είδους της. [3]

Η πρώτη τεκμηριωμένη απόδοσης ενισχύεται με ηλεκτρικά κιθάρα ήταν το 1932, από τον κιθαρίστα και bandleader Gage Μπρούερ. Η Wichita, Kansas βασίζεται μουσικός είχε αποκτήσει δύο κιθάρες, ηλεκτρικό Χαβανέζικα Α-25 (Τηγανίζουμε-pan, αγκαλιά-χάλυβα) και ένα ισπανικό πρότυπο Electric από τον φίλο Γιώργο Beauchamp του Λος Άντζελες, στην Καλιφόρνια. Μπρούερ δημοσιότητα νέα του μέσα σε ένα άρθρο στο Beacon Wichita, 2 Οκτωβρίου 1932 και με τις επιδόσεις του εν λόγω μήνα.

Οι πρώτες ηχογραφήσεις χρησιμοποιώντας την ηλεκτρική κιθάρα έγιναν από Χαβανέζικα Style παίκτες όπως Andy Iona ήδη από το 1933. Bob Dunn του Milton Brown του Μουσικού Brownies παρουσιάζει την ηλεκτρική κιθάρα Χαβάης στη Δυτική Swing με τον Ιανουάριο 1935 Decca ηχογραφήσεις, που αναχωρούν σχεδόν εξ ολοκλήρου από την επιρροή της Χαβάης μουσικά και κατευθύνονται προς Jazz και Blues. Alvino Rey ήταν ο καλλιτέχνης που πήρε αυτό το μέσο με ένα ευρύ κοινό σε μια μεγάλη ορχηστρικά ρύθμιση και αργότερα αναπτύχθηκε το πεντάλ χάλυβα για κιθάρα Gibson. Ένα από τα πρώτα της ανάληψης της ηλεκτρικής ισπανική κιθάρα ήταν jazz κιθαρίστας Γιώργος Μπαρνς, ο οποίος χρησιμοποίησε το όργανο σε δύο τραγούδια που καταγράφονται στο Σικάγο στις 1 Μαρ, 1938, Γλυκιά και Land Είναι ένα Low-Down Dirty Ντροπή. Ορισμένοι ιστορικοί αποδίδουν κακώς η πρώτη ηχογράφηση με Eddie Durham, αλλά με την καταγραφή του Kansas City Πέντε δεν ήταν μέχρι τις 15 ημέρες αργότερα. [4] Durham παρουσιάζει την πράξη σε νέους Charlie Christian, το οποίο υπέβαλε το μέσο διάσημο σε σύντομη ζωή του και είναι γενικά γνωστή ως το πρώτο ηλεκτρικό κιθαρίστα και μια μεγάλη επιρροή στην τζαζ κιθαρίστες για δεκαετίες στη συνέχεια.

Η πρώτη καταγραφή της ηλεκτρικής ισπανική κιθάρα, δυτικά του Μισισιπή ήταν στο Ντάλας, το Σεπτέμβριο του 1935, κατά τη διάρκεια συνεδρίασης με τον Roy Newman και του Boys, πρώιμο Western χορού swing μπάντα. Ο κιθαρίστας, ο Jim Boyd, χρησιμοποιούνται ηλεκτρικά του ενισχυμένου κιθάρα κατά τη διάρκεια της εγγραφής από τρία τραγούδια, "Hot Dog STOMP" (DAL 178 Vo-03371), "Στις παπουτσιών, Harvest Moon" (DAL 180 Vo-03272), και "Corrine, Corrina "(DAL 181-Vo/OK 03117). [5] [6] [7] Ένα ακόμη νωρίτερα Σικάγο καταγραφή ενός ενισχυμένου ηλεκτρικά κιθάρα-αν και είναι ευρύτερο αγκαλιά χάλυβα κιθάρα-ήταν κατά τη διάρκεια της συνόδου μια σειρά από Milton Brown και του Brownies (άλλο νωρίς Δυτική swing μπάντα) που έλαβε χώρα Ιανουάριος 27-28, 1935, στο οποίο οι Bob Dunn έπαιξε κιθάρα του ενισχυμένου Χαβάης. [8]

Πρόωρη υπέρμαχοι του ηλεκτρική κιθάρα στα πρακτικά περιλαμβάνουν: Jack Miller (Orville Knapp Orch.), Alvino Rey (Phil Spitalney Orch.), Les Paul (Fred εμπόλεμα Orch.), Ντάνι Stewart (Andy Iona Ορχήστρα), Γιώργος Μπαρνς (σύμφωνα με πολλές ψευδώνυμο), Floyd Smith, Bill Broonzy, T-Bone Walker, George Van eps, Charlie Christian (Benny Goodman Orch.) Tampa Red, Memphis Minnie, και Arthur Cruddup.

Πρόωρη ηλεκτρική κιθάρα κατασκευαστές περιλαμβάνουν: Rickenbacker (πρώτη ονομάζεται Ro-Pat-In) το 1932, το 1933 Dobro, Εθνική, Audiovox Volu-κλήσης και το 1934, Vega, Epiphone (Electrophone και Electar), Γκίμπσον και το 1935 και πολλοί άλλοι από 1936.

Η έκδοση της πράξης που είναι πιο γνωστό σήμερα είναι το στερεό σώμα ηλεκτρική κιθάρα, μια κιθάρα που κατασκευάζονται από μασίφ ξύλο, χωρίς resonating εναέριων χώρων εντός αυτής. Rickenbacher, αργότερα Rickenbacker ορθογραφία, ωστόσο, προσφέρουν μια χυτή αλουμινίου ηλεκτρική κιθάρα χάλυβα, nicknamed τηγάνι ή Πανκέικ Η Κιθάρα, αναπτύχθηκε το 1931 με την παραγωγή που αρχίζει το καλοκαίρι του 1932. Αυτή η κιθάρα ακούγεται αρκετά σύγχρονη και επιθετική που δοκιμάζονται από vintage κιθάρα ερευνητής John Teagle. Η εταιρεία Audiovox κατασκευαστεί και μπορούν να έχουν προσφέρει ηλεκτρικό στερεό σώμα-ήδη από τα μέσα του 1930.

Ένα άλλο στερεό σώμα νωρίς ηλεκτρική κιθάρα σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τον μουσικό και εφευρέτης Les Paul στις αρχές της δεκαετίας του 1940, μετά από ώρες εργασίας στο εργοστάσιο της Epiphone Κιθάρα. Το ημερολόγιο κιθάρα (οι λεγόμενες επειδή αποτελείτο από ένα απλό 4x4 ξύλο μετά με λαιμό που επισυνάπτεται σε αυτήν και σπιτικά pickups και το υλικό, με δύο αφαιρέσιμο Σουηδική κοίλου σώματος ημίση επισυνάπτεται προς τις πλευρές για την εμφάνιση μόνο) είχε κατοχυρωθεί με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και συχνά θεωρείται ως το πρώτο στο είδος του, αν και τίποτα δεν μετοχών στο σχεδιασμό ή σε hardware με το στερεό σώμα "Les Paul" μοντέλο πωλείται από Gibson. Το 1945, ο Richard D. Bourgerie γίνει μια ηλεκτρική κιθάρα και ενισχυτή pickup για επαγγελματική κιθαρίστας Γιώργος Μπαρνς. Bourgerie εργάστηκε μέσω του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου στο Howard Radio Εταιρία καθιστώντας ηλεκτρονικού εξοπλισμού για τον αμερικανικό στρατό. Ο κ. Μπαρνς έδειξε το αποτέλεσμα να Les Paul, ο οποίος στη συνέχεια ο κ. Bourgerie που διοργανώνονται για να έχουμε μία πρόβλεψη για τον ίδιο.



Vox

Το 1962 παρουσιάζει την Vox πενταγωνικό Φάντασμα κιθάρα, αρχικά στην Αγγλία, αλλά αμέσως μετά από Alter EKO της Ιταλίας. Ήταν ακολούθησε ένα χρόνο αργότερα από το δάκρυ σε σχήμα Mark VI, το πρωτότυπο του οποίου χρησιμοποιήθηκε από τον Brian Jones των The Rolling Stones, και αργότερα ο Johnny φεύγει θορυβωδώς των New York Dolls. Vox κιθάρες επίσης πειραματιστεί με επιπτώσεις επί του σκάφους και τα ηλεκτρονικά. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, όπως ο ήχος της ηλεκτρικής 12-string κιθάρα έγινε δημοφιλής, Vox εισήγαγε το Φάντασμα XII και XII Mark ηλεκτρικά 12-string κιθάρα καθώς και την Τρικυμία ΧΙΙ που απασχολούνται ένα πιο συμβατικό στυλ Fender σώματος και, κατά συνέπεια, είναι συχνά παραβλέπεται ως ένα από τα κλασσικά Vox εξήντα. Οι λίγοι που είχαν κατασκευαστεί, επίσης, ήρθε από την Ιταλία. Vox παράγεται επίσης άλλες παραδοσιακές μορφές των 6 - και 12-string ηλεκτρικές κιθάρες και στις δύο Αγγλία και η Ιταλία, οι 12-string ηλεκτρικές κιθάρες είχε ένα πολύ μεγαλύτερο λαιμό και το σώμα και ήταν κατά μέσο όρο το βάρος του 26,4 κιλά (11.9kg), ήταν επίσης παίζονται σε πίνακες όπως ένα πιάνο ή άλλο μέσο καθίσω.



ΚΛΑΣΙΚΗ ΚΙΘΑΡΑ



ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΚΙΘΑΡΑΣ



Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, κιθάρες με τρία, τέσσερα και πέντε χορδές ήταν ήδη σε χρήση. Η GUITARRA Latina είχε κυρτοί πλευρές και εκτιμάται ότι προέρχονται από την Ισπανία και αλλού στην Ευρώπη. Η λεγόμενη GUITARRA Morisca, έφερε στην Ισπανία με την Moors, είχε οβάλ soundbox και πολλές καλές τρύπες για την soundboard. Μέχρι το 15ο αιώνα, η τετραετής διάρκεια της διπλής-string κιθάρα ζήτησε το vihuela de MANO, ακριβώς στη μέση μεταξύ της λαούτο και την κιθάρα, εμφανίστηκε και έγινε δημοφιλής στην Ισπανία και την εξάπλωση στην Ιταλία? Και από τον δέκατο έκτο αιώνα, μια πέμπτη διπλή-string είχε προστέθηκαν. Κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου, συνθέτες έγραψαν κυρίως σε σημειογραφία εικών. Τον 17ο αιώνα, οι επιρροές από το vihuela και την αναγέννηση πέντε string κιθάρα ήταν σε συνδυασμό με το μπαρόκ κιθάρα. Η μπαρόκ κιθάρα γρήγορα το αντικατασταθέν vihuela σε δημοτικότητα και η Ιταλία έγινε το κέντρο του κόσμου κιθάρα. Ηγεσία στην κιθάρα switched εξελίξεις στην Ισπανία από τα τέλη του 18ου αιώνα, όταν οι έξι string κιθάρα γρήγορα έγινε δημοφιλής σε βάρος των πέντε string κιθάρες. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, η βελτίωση της επικοινωνίας και των μεταφορών τη δυνατότητα να ταξιδεύουν ευρέως επιδόσεις και την κιθάρα μεγαλύτερη δημοτικότητα που έχει αποκτηθεί εκτός του παλαιού οχυρά στην Iberia, η Ιταλία και τη Λατινική Αμερική. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα ο Ισπανός, Antonio de Torres, έδωσε τη σύγχρονη κλασική κιθάρα την οριστική μορφή, με ένα διευρυμένο σώμα, η αύξηση της μέσης καμπύλης, αραιώνονται κοιλιά, τη βελτίωση της εσωτερικής στηρίζων, ενιαία σειρά μαθημάτων που αντικαθιστά διπλό μαθήματα, καθώς και μηχανουργική κατεργασία κεφαλή αντικατάσταση ξύλινων tuning ξυλόπροκες. Η σύγχρονη κλασική κιθάρα αντικαθίσταται μεγάλα μορφή για τη συνοδεία του τραγουδιού και χορού φλαμένκο ονομάζεται, και μια τροποποιημένη έκδοση, που είναι γνωστή ως το φλαμένκο κιθάρα, δημιουργήθηκε.



ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ



Μέσα παρόμοια με αυτά που γνωρίζουμε, όπως η κιθάρα έχουν δημοφιλής για τουλάχιστον 5.000 χρόνια. Η καταγωγή της σύγχρονης κιθάρα φαίνεται να ανιχνεύει μέσα από πολλά μέσα και χιλιάδες χρόνια για την αρχαία της Κεντρικής Ασίας. Κιθάρα όπως φαίνεται μέσα στην αρχαία γλυπτά και τα αγάλματα που ανακτώνται από την παλιά πρωτεύουσα της ιρανικής Susa. Αυτό σημαίνει ότι η σύγχρονη ιρανική μέσα όπως το tanbur και setar είναι distantly που σχετίζονται με την Ευρωπαϊκή κιθάρα, όπως, τελικά, όλα απορρέουν από την ίδια αρχαία προέλευση, αλλά με πολύ διαφορετικές ιστορικές διαδρομές και τις επιρροές.



κλασική κιθάρα

Eίναι μια κιθάρα με έξι χορδές. Ανήκει ως είδος στα χορδόφωνα και με αυτήν μπορούμε να παίξουμε κυρίως κλασική μουσική, αν και χρησιμοποιείται ευρέως και σε άλλου τύπου ρεπερτόριο. Στην κλασική κιθάρα χρησιμοποιούνται ως πλήκτρα τα δάκτυλα και όχι η πένα. Η διαφορά της από την ακουστική κιθάρα σε ζητήματα τεχνικής κατασκευής και ήχου είναι πολύ μεγάλη, παρόλο που η εξωτερική εμφάνιση ενίοτε ξεγελά, ιδιαίτερα σε ότι αφορά στις κιθάρες φλαμένκοHYPERLINK "http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%BA%CE%B9%CE%B8%CE%AC%CF%81%CE%B1" \l "cite_note-0"[1]. Το μέγεθος μιας κιθάρας μπορεί να είναι συνήθως 3/4 ή 4/4.



Οι Χορδές περνάνε πάνω από την ταστιέρα, όπου ο κιθαρίστας τις πιέζει σε διάφορα σημεία (τάστα) με τα δάκτυλα του ενός χεριού εκτός απ' τον αντίχειρα, αυξομειώνοντας το μήκος τους ώστε να αλλάζει ανάλογα την συχνότητα που θα πάλλονται. Το άλλο χέρι του κιθαρίστα κάνει τις χορδές να πάλλονται, είτε "τραβώντας" τες με τα νύχια των δακτύλων, πάλι εκτός του αντίχειρα, είτε χτυπώντας τες με μια πέννα. Τα ηχητικά κύματα που παράγονται σπάνια έχουν μεγάλη ένταση, οπότε είναι αναγκαία η ενίσχυσή τους, είτε με φυσικό τρόπο στην περίπτωση των ακουστικών, όπου χρησιμοποιείται ένα αντηχείο για σώμα στην κιθάρα, είτε με ηλεκτρονικό τρόπο στις ηλεκτρικές κιθάρες όπου χρησιμοποιείται ένας ενισχυτής. Ο ενισχυτής λαμβάνει το ηλεκτρικό σήμα που παράγεται καθώς οι χορδές πάλλονται πάνω από τους μαγνήτες της κιθάρας και το ενισχύει αναλογικά ή ψηφιακά.





Ακουστική κιθάρα

Λέγεται η κιθάρα που για την παραγωγή ήχου χρησιμοποιεί μόνο ακουστικές μεθόδους, εν αντιθέσει με την ηλεκτρική κιθάρα, της οποίας ο ήχος παράγεται με ηλεκτρονική ενίσχυση. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία ακουστικών κιθάρων με κύριες υποκατηγορίες ως προς τις χορδές (νάιλον ή μεταλλικές). Ως είδος προήλθε από την κλασική κιθάρα. Με αυτήν παίζεται κυρίως σύγχρονη μουσική (ποπ,ροκ -διάφορα είδη- κ.λπ.). Βρίσκεται συνήθως σε μέγεθος 4/4(τέσσερα τέταρτα). Τώρα πια υπάρχει σε διάφορα χρώματα. Ως πλήκτρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν διαφόρων ειδών πένες ή τα δάκτυλα, εφόσον οι χορδές είναι αρκετά μαλακές.