Γαλλική οπερα στα τέλη του 19ου αιώνα

Σε αντιδιαστολή και ίσως ανταγωνισμό με την Ιταλική όπερα,αναπτύχθηκε μια ξεχωριστή παράδοση Γαλλικής όπερας,με έργα γραμμένα στη γαλλική γλώσσα,της οποίας ιδρυτής θεωρείταιο Ζαν Μπατίστ Λυλλί.Η γέννηση της γαλλικής όπερας χρονολογείται επισήμως στα 1669 με την ταυτόχρονη επανασύσταση της Βασιλικής Ακαδημίας Μουσικής από τον Lully.Ως πρόδομοι της αναφέρονται συχνά η γαλλική τραγωδία,τα χορευτικά μπαλέτα στις βασιλικές αυλές αλλά και η ιταλική όπερα.Οι όπερες του Lully αποτελούνταν από 5 πράξεις και έναν πρόλογο ενώ περιλάμβαναν και χορευτικά μέρη μπαλέτου.Η μουσική διαδραμάτιζε εξίσου σημαντικό ρόλο με το κείμενο,το οποίο συχνά περιείχε θετικές αναφορές στην βασιλική αξουσία.Οι μεταγενέστερες όπερες του Jean Philippe Rameau δεν είχαν γενικά μεγάλη απήχηση ενώ οι μικρές αποκλίσεις τους από την παράδοση του Lully προκάλεσαν την αντίδραση αρκετών κριτικών της εποχής σε συνδιασμό και με την άνοδο της ιταλικής όπερας μέσα στην Γαλλία.Η ανάμειξη της παραδοσιακής γαλλικής όπερας του Lully με την ιταλική όπερα ή με άλλες επιρροές όπως το τραγουδί bel canto οδήγησε τελικά στην δημιουργία της Μεγάλης Όπερας,ένα από τα πιο εκλεπτυσμένα οπερατικά είδη του 19ου αιώνα... Γαλλική όπερα:

• Η κλίμακα είναι μεγαλύτερη από εκείνη του comique opera αλλά μικρότερο από ό,τι Grand opera.

• Το τυπικό θέμα είναι ρομαντικό δράμα ή φαντασία.

• Faust(1859) του Charles Gounod(1818-1893) είναι το πιο γνωστό παράδειγμα.
• 1)Πρώτη σταδιακά ως comique opera,αλλά αργότερα reworked με ρετσιτατίβο.
• 2)Gound χρησιμοποιούνται πρώτο μέρος του δράματος του Γκαίε,Φάουστ περίπου και τραγική ερωτική Gretchen του.
• 3)Οι μελωδίες είναι ελκυστικές και εκφραστικά μέσα στα όρια του γούστου.
  

1.