ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΡΥΘΜΟ ΤΟΥ ΑΡΓΕΝΤΙΝΙΚΟΥ ΤΑΓΚΟ

               

Το ταγκό, από τα Ισπανικά, είναι είδος μουσικής (σε ρυθμό 2/4 ή 4/4) και αντίστοιχου χορού. Το ταγκό γεννήθηκε, ήκμασε και ακμάζει ακόμη στην περιοχή του Ρίο δε λα Πλάτα, δηλαδή στην Αργεντινή και την Ουρουγουάη, αλλά και διαδόθηκε σχεδόν σε όλον τον κόσμο.

 Η ιστορία του  Αργεντίνικου Ταγκό!

Το ταγκό ως χορός γεννήθηκε προς το τέλος του 19ου αιώνα στις λαϊκές γειτονιές του Μπουένος Άιρες και του Μοντεβίδεο και προήλθε από συνένωση Ευρωπαϊκών, Νοτιοαμερικανικών και Αφρικανικών στοιχείων. Την περίοδο 1910-1920 διαδόθηκε και έγινε μόδα στην αστική τάξη της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής και αυτό συνέτεινε να γίνει αποδεκτό και από τους αστούς του Μπουένος Άϊρες. Ύστερα από μια περίοδο ύφεσης (περίπου 1920-1935) οπότε κυριάρχησε το ταγκό ως τραγούδι, ακολούθησε η χρυσή εποχή (περίπου 1935-1955) οπότε μεγάλες ορχήστρες έπαιζαν ταγκό κατάλληλα για χορό. Ακολούθησε άλλη μια περίοδος ύφεσης (περίπου 1955-1983) εξ αιτίας ενός συνδυασμού παραγόντων (συχνά αναφέρονται οι πολιτικές περιπέτειες της Αργεντινής, που πάντως δεν μονοπωλούνται από αυτήν την περίοδο, και η δημοτικότητα του ροκ-εντ-ρολ). Γύρω στο 1983, με την πτώση της δικτατορίας στην Αργεντινή, η θεατρική μουσικοχορευτική παράσταση Tango Argentino, στη οποία συμμετείχαν μερικοί από τους καλύτερους μουσικούς (Sexteto Mayor) και χορευτές (Juan Carlos Copes και άλλοι), ταξίδεψε σε Ευρώπη και Βόρεια Αμερική και σημάδεψε και εν μέρει προκάλεσε την αναγέννηση του ενδιαφέροντος για το ταγκό, τόσο στην Αργεντινή όσο και σε όλον σχεδόν τον κόσμο. Το ενδιαφέρον για το ταγκό συνεχίζεται αμείωτο μέχρι σήμερα.

Βήματα

Το Αργεντίνικο ταγκό χορεύεται σε κλειστή αντικριστό στάση και το κράτημα μπορεί να είναι πολύ ανοιχτό  έτσι ώστε ο καβαλιέρος και η ντάμα να συνδέονται στο ύψος του ώμου, είτε πολύ κλειστό όπου η επαφή είναι μεταξύ στήθος με στήθος.

Είναι ένα αισθησιακό ‘‘περπάτημα’’ των δύο χορευτών με τη μουσική. Παρόλα αυτά για να χορευτεί σωστά πρέπει κανείς να συμβαδίζει με το συναίσθημα και την ταχύτητα που επιβάλλει η μουσική του. Ένας καλός χορευτής Ταγκό είναι αυτός που μεταδίδει το συναίσθημα που δημιουργεί η μουσική στον παρτενέρ του. Οι χορευτές, ως επί τω πλείστων κρατούν τα πόδια τους κλειστά και συνεχώς στο πάτωμα, ενώ οι αστράγαλοι και τα γόνατα περνούν ξυστά κατά το ‘‘βάδισμα’’.
Το Αργεντίνικο Ταγκό βασίζεται ιδιαίτερα στον αυτοσχεδιασμό αν και τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί αρκετές οδοί διδασκαλίας για να καθοδηγούν τους χορευτές.
Το Αργεντίνικο Ταγκό χορεύεται κατά μήκος της γραμμής χορού αντίθετα με την φορά του ρολογιού και όταν δημιουργείται κίνηση, οι χορευτές σχηματίζουν γραμμές. Γενικά στο κέντρο της πίστας συνήθως χορεύουν όσοι είναι αρχάριοι και δεν γνωρίζουν καλά τους κανόνες ή κάποιοι οι οποίοι επιδεικνύουν διάφορες χορευτικές φιγούρες που χρειάζονται αρκετό χώρο. Βέβαια,είναι αποδεκτό κανείς να σταματήσει για λίγο να κινείται στη γραμμή χορού ώστε να χορέψει στατικές φιγούρες χωρίς να εμποδίζει παρ’ όλα αυτά τα υπόλοιπα ζευγάρια.




Δικτυογραφία:

•  http://el.wikipedia.org/wiki/ (Κείμενο)
• www.google.gr/imgres?q=αργεντινικο+τανγκο&hl=el&biw
• "Αργεντίνικο τανγκό" DANZZA dance studio: http://www.danzza.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=61&Itemid=78&lang=el 

ΑΜΑΞΟΠΟΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

ΓΕΩΡΓΟΥΣΗ ΜΑΡΙΝΑ

ΓΟΥΝΑΡΗ ΦΑΝΗ

ΔΡΕΠΟΥΛΗ ΙΩΑΝΝΑ