Ο Νίκος Ξυλούρης γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου του 1936 στα Ανώγια του Ρεθύμνου!Στην ηλικία των πέντε ετών στις 13 Αυγούστου του 1941 οι γερμανοί κατακτήτες εισέβαλαν στο χωριό που ζούσε και το έκαψαν.
Τα πρώτα χρόνια έπειτα απο την καταστρόφη των Ανωγιών ήταν δύσκολα και φτωχίκα για τον ίδιο και την οικογένεια του όσο και για όλους τους συγχωριάνους του.Έτσι αποφάσισε μόνος του να φύγει για το Ηράκλειο για να μάθει γράμματα. Απ'ότι φαίνεται όμως του φάνηκε δύσκολο και έτσι ακολούθησε τη μουσική.
Το πρώτο του μουσικό όργανο ήταν η λύρα που την απόκτησε σε ηλικία μόλις 10 ετών.Έτσι σταματά το σχολείο στη Γ' Δημοτικού και αφού είχε κάνει ενάμιση χρόνο μαθήματα μαζί με τον λυράρη Λεωνίδα Κλάδο, ξεκίνησε τη δουλεία παίζοντας λύρα σε όλη τη Κρήτη (σε γάμους,γιορτές,βαφτίσια).
Το 1953 που είναι πλέον 17 ετών πιάνει δουλεία στο κέντρο <<Κάστρο>>.Το όνομα του αρχίζει σιγά-σιγά να γίνεται όλο και πιο γνωστό στο κοινό, χάρις τους φίλους του που οργανώνουν γλέντια για αυτόν.
Σε μια γιορτή βλέπει την Ουρανία Μελαμπιάνακη,γόνο αριστοκρατικής οικογενείας και την ερωτεύεται.Λόγο όμως της διαφορετικής τους τάξης καταγωγής αναγκάζονται να κλεφτούν και να παντρεφτούν κρυφά στις 21 Μαίου του 1958.Μαζί αποκτούν 2 παιδιά,τον Γιώργη και τη Ρηνιώ.
Η πορεία του συνεχίζεται.Το Νοέμβριο του 1958 ηχογραφεί το πρωτο του δίσκο με τίτλο <<Μια μαυροφόρα που περνά>>.Ο δίσκος γνωρίζει επιτυχία και έτσι τον βοηθούν να κάνει και άλλους δίσκους!
Το 1966 το κράτος τον στέλνει σε ένα διαγωνισμό δημοτικής μουσικής στο Σαν Ρέμο της Ιταλίας όπου παίρνει το πρώτο βραβείο για την ερμηνεία στο συρτάκι που έπαιξε με τη λύρα.Ύστερα απο πολυ προσπάθεια γίνεται γνωστός σ'όλη την Ελλάδα.
Το 1979 είναι δύσκολη χρονιά γι'αυτόν.Υποφέρει απο έντονους πόνους στο κεφάλι και στο θώρακα.Εισάγεται στο Memorial Hospital της Νέας Υόρκης και οι εξετάσεις δείχνουν οτι πάσχει από καρκίνο.Στις 7 Φεβρουαρίου το βράδυ πέφτει σε κώμα.Οι γιατροί κάνουν οτι μπορούν για να τον σώσουν,αλλά όλα είναι μάταια.Τα χαράματα της Παρασευής 8 Φεβρουαρίου φεύγει για πάντα απο την ζωή...!!!
<~Στίχοι Τραγουδίων Του...! ~>
Άκρα του τάφου σιωπή!
Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει.
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε στα μάτια η μάνα μνέει
στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει.
"Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ' έχω 'γώ στο χέρι;
Οπού συ μου 'γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει".
Γεννήθηκα!
Γεννήθηκα στο βλέφαρο του κεραυνού,
σβήνω κυλώντας στα νερά.
Ανέβηκα στην κορυφή της συννεφιάς
σαλτάροντας με τις τριχιές
του λιβανιού,
πήρα το δρόμο της σποράς.
Κοιμήθηκα στο προσκεφάλι
του σπαθιού,
είχα τον ύπνο του λαγού.
Αγνάντευα την πυρκαγιά
της θεμωνιάς
αμίλητος την ώρα της συγκομιδής,
πήρα ταγάρι ζητιανιάς.
Αντάμωσα τον χάρο της ξερολιθιάς,
το άλογο στ' αλώνι να ψυχομαχεί,
πήρα ταγάρι ζητιανιάς.
Μπορείτε να βρείτε και άλλους στοίχους τραγουδιών του εδώ_
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&singer_id=12
Τα πρώτα χρόνια έπειτα απο την καταστρόφη των Ανωγιών ήταν δύσκολα και φτωχίκα για τον ίδιο και την οικογένεια του όσο και για όλους τους συγχωριάνους του.Έτσι αποφάσισε μόνος του να φύγει για το Ηράκλειο για να μάθει γράμματα. Απ'ότι φαίνεται όμως του φάνηκε δύσκολο και έτσι ακολούθησε τη μουσική.
Το πρώτο του μουσικό όργανο ήταν η λύρα που την απόκτησε σε ηλικία μόλις 10 ετών.Έτσι σταματά το σχολείο στη Γ' Δημοτικού και αφού είχε κάνει ενάμιση χρόνο μαθήματα μαζί με τον λυράρη Λεωνίδα Κλάδο, ξεκίνησε τη δουλεία παίζοντας λύρα σε όλη τη Κρήτη (σε γάμους,γιορτές,βαφτίσια).
Το 1953 που είναι πλέον 17 ετών πιάνει δουλεία στο κέντρο <<Κάστρο>>.Το όνομα του αρχίζει σιγά-σιγά να γίνεται όλο και πιο γνωστό στο κοινό, χάρις τους φίλους του που οργανώνουν γλέντια για αυτόν.
Σε μια γιορτή βλέπει την Ουρανία Μελαμπιάνακη,γόνο αριστοκρατικής οικογενείας και την ερωτεύεται.Λόγο όμως της διαφορετικής τους τάξης καταγωγής αναγκάζονται να κλεφτούν και να παντρεφτούν κρυφά στις 21 Μαίου του 1958.Μαζί αποκτούν 2 παιδιά,τον Γιώργη και τη Ρηνιώ.
Η πορεία του συνεχίζεται.Το Νοέμβριο του 1958 ηχογραφεί το πρωτο του δίσκο με τίτλο <<Μια μαυροφόρα που περνά>>.Ο δίσκος γνωρίζει επιτυχία και έτσι τον βοηθούν να κάνει και άλλους δίσκους!
Το 1966 το κράτος τον στέλνει σε ένα διαγωνισμό δημοτικής μουσικής στο Σαν Ρέμο της Ιταλίας όπου παίρνει το πρώτο βραβείο για την ερμηνεία στο συρτάκι που έπαιξε με τη λύρα.Ύστερα απο πολυ προσπάθεια γίνεται γνωστός σ'όλη την Ελλάδα.
Το 1979 είναι δύσκολη χρονιά γι'αυτόν.Υποφέρει απο έντονους πόνους στο κεφάλι και στο θώρακα.Εισάγεται στο Memorial Hospital της Νέας Υόρκης και οι εξετάσεις δείχνουν οτι πάσχει από καρκίνο.Στις 7 Φεβρουαρίου το βράδυ πέφτει σε κώμα.Οι γιατροί κάνουν οτι μπορούν για να τον σώσουν,αλλά όλα είναι μάταια.Τα χαράματα της Παρασευής 8 Φεβρουαρίου φεύγει για πάντα απο την ζωή...!!!
<~Στίχοι Τραγουδίων Του...! ~>
Άκρα του τάφου σιωπή!
Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει.
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε στα μάτια η μάνα μνέει
στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει.
"Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ' έχω 'γώ στο χέρι;
Οπού συ μου 'γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει".
Γεννήθηκα!
Γεννήθηκα στο βλέφαρο του κεραυνού,
σβήνω κυλώντας στα νερά.
Ανέβηκα στην κορυφή της συννεφιάς
σαλτάροντας με τις τριχιές
του λιβανιού,
πήρα το δρόμο της σποράς.
Κοιμήθηκα στο προσκεφάλι
του σπαθιού,
είχα τον ύπνο του λαγού.
Αγνάντευα την πυρκαγιά
της θεμωνιάς
αμίλητος την ώρα της συγκομιδής,
πήρα ταγάρι ζητιανιάς.
Αντάμωσα τον χάρο της ξερολιθιάς,
το άλογο στ' αλώνι να ψυχομαχεί,
πήρα ταγάρι ζητιανιάς.
Μπορείτε να βρείτε και άλλους στοίχους τραγουδιών του εδώ_
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&singer_id=12
<~Μαντινάδες Του...!~>
1)Τη μάνα μου την αγαπώ γιατί πονεί για μένα Μα όχι αγάπη μου γλυκιά όσο αγαπώ εσένα
2)Μα εγώ μικρή μου σ' αγαπώ
μα συ δεν το κατέχεις
Να θελα να σου το πει κανείς
φίλο θελα τον έχεις
ΕΔΩ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ_ http://www.mires.gr/ksilouris/index.asp?id=mantinades
<~Δισκογραφία...!~>
- Μια μαυροφόρα που περνά (1958)
- Ανυφαντού (1969)
- Ο Ψαρονίκος (1970)
- Μαντινάδες και χοροί (1970)
- Χρονικό (1970)
- Ριζίτικα (1971)
- Διάλειμμα (1972)
- Ιθαγένεια (1972)
- Διόνυσε καλοκαίρι μας (1972)
- Ο τροπικός της Παρθένου (1973)
- Ο Ξυλούρης τραγουδά για την Κρήτη (1973)
- Ο Στρατής Θαλασσινός ανάμεσα στους Αγάπανθους (1973)
- Περήφανη ράτσα (1973)
- Ακολουθία (1974)
- Το μεγάλο μας τσίρκο (1974)
- Παραστάσεις (1975)
- Ανεξάρτητα (1975)
- Κομέντια, η πάλη χωρικών και βασιλιάδων (1975)
- Καπνισμένο τσουκάλι (1975)
- Τα που θυμούμαι τραγουδώ (1975)
- Κύκλος Σεφέρη (1976)
- Ερωτόκριτος (1976)
- Η συμφωνία της Γιάλτας και της πικρής αγάπης (1976)
- Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι (1977)
- Τα ερωτικά (1977)
- Τα Ξυλουρέικα (1978)
- Τα αντιπολεμικά (1978)
- Σάλπισμα (1978)
- 14 χρυσές επιτυχίες (1978)
ΠΗΓΕΣ~>
www.google.com(pictures)
Βικιπαίδεια
www.stixoi.infο
Κορίτσια ωραία η εργασία! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήμπήκα και διόρθωσα το link που δίνετε για τους στίχους. το λέω και για τους άλλους, όταν αντιγράφετε κάποιο link, στο τέλος θα πατάτε enter για να το παίρνει.
επίσης, μια ερώτηση προς όλους τους... Ξυλουράκηδες...! τι κόλλημα είναι αυτό με τον Ξυλούρη? δεν λέω, σπουδαίος τραγουδιστής, αλλά τόσες πια εργασίες γι'αυτόν?? τι σας έλκει τόσο πολύ στο τραγούδι του? πραγματικά μ'ενδιαφέρει να μάθω... θα μου απαντήσετε εδώ στα σχόλια, σας παρακαλώ??
και κάτι ακόμα, αυτό το πράσινο μήπως δε γράφει και τόσο καλά πάνω στο σκούρο background?
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Γεωργία είμαι...Εεε δεν είμαστε μόνο κορίτσια υπάρχει και ένα αγόρι... Μάλλον δεν θα τ προσέξατε...! Εμένα προσωπίκα μου αρέσουν τα τραγούδια του αλλά εκτός απο αυτά μου αρέσει ακόμα και η ζωή του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή ότι έχω διαβάσει γι'αυτόν και ότι ξέρω μου αρέσει...
ΑπάντησηΔιαγραφήσυγνώμη βασίλη, τώρα πρόσεξα το όνομά σου! ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή