Το 1972, το συγκρότημα γνώρισε τεράστια επιτυχία με τον δίσκο The Dark Side Of The Moon. Λίγο αργότερα δημοσίευσαν άλλον ένα δίσκο με τίτλο The Wall και το άλμπουμ Wish You Were Here με τα οποία συνέχιζε να απολαμβάνει την αποδοχή του κοινού. Επίσης τα αλμπουμ Wish You Were Here και Animals, τα οποία ήταν αφιερωμένα στον Σιντ Μπάρετ, γνώρισαν παγκόσμια επιτυχία, αφού πούλησαν περισσότερα από 4,3 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο. Έπειτα από απουσία από την σκηνή λόγω δικαστικών προβλημάτων με τον Ράιτ (τους κυνήγησε δικαστικά και αποσκίρτησε από το συγκρότημα), οι Pink Floyd επιστρέφουν με το δίσκο A Momentary Lapse Of Reason που γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Με το δίσκο αυτό ξεκίνησαν την πρώτη τους παγκόσμια περιοδεία, αφού μέχρι τότε περιορίζονταν σε περιοδείες μέσα στην Ευρώπη. Το δισκογραφικά κύκνιο άσμα για το συγκρότημα έρχεται το 1994 με το δίσκο The Division Bell, ο οποίος γνώρισε και αυτός τεράστια εμπορική επιτυχία και τραγουδήθηκε μεταξύ άλλων στις μετέπειτα περιοδείες του συγκροτήματος.
The Wall
Το Δεκέμβριο του 1979 κυκλοφορεί το διπλό "The Wall" και θεωρείται από πολλούς το αποκορύφωμα της καριέρας των Pink Floyd, τόσο καλλιτεχνικά όσο και εμπορικά. Όχι και άδικα αφού ακόμη και σήμερα η επιτυχία τους "Another brick in the wall", είναι τόσο επίκαιρη και αντικατοπτρίζει τους προβληματισμούς των νέων, τους φόβους, τις αγωνίες για το αύριο.
Η ζωή όλων μας έχει γίνει ένας λεπτός πάγος. Μεγαλώνουμε, μορφωνόμαστε και όμως...
...αν πας για πατινάζ
στον λεπτό πάγο της σύγχρονης ζωής
σέρνοντας πίσω σου τη σιωπηλή κατηγόρια
ενός εκατομμυρίου δακρυσμένων ματιών,
μην εκπλαγείς όταν κάτω από τα πόδια σου εμφανιστεί μια
ρωγμή στον πάγο...
Και τότε αναρωτιέσαι γιατί ο κόσμος που μεγαλώνω δεν είναι στέρεος, γιατί έχασα το τρένο, γιατί οι μεγάλοι μου άφησαν έναν τέτοιο κόσμο. Φοβάσαι, ιδρώνεις και φωνάζεις...
...Μπαμπά, τι άλλο άφησες για μένα;
Μπαμπά, τι άφησες πίσω σου για μένα;
Δεν ήταν παρά ένα τούβλο στον τοίχο.
Δεν ήταν παρά ένα τούβλο στον τοίχο.
Αλλά δε το βάζεις κάτω. Συγχωρείς και συνεχίζεις. Έχεις το σχολείο. Αυτό σε στηρίζει. Όμως αν τα πόδια σου δεν πατούν γερά πώς να προχωρήσεις! Πώς να συνεχίσεις όταν και στο χώρο που έφτιαξαν οι μεγάλοι για σένα, το χώρο που υποτίθεται ότι πας για να μάθεις ανακαλύπτεις ότι υπάρχουν...
...μερικοί δάσκαλοι που
πλήγωναν τα παιδιά μ' όποιο τρόπο μπορούσαν
Χλευάζοντας ό,τι κάναμε
και ξεσκεπάζοντας κάθε αδυναμία
όσο καλά κι αν την έκρυβαν τα παιδιά
Τι φταίνε όμως κι αυτοί, αφού έτσι μεγάλωσαν, έτσι έμαθαν να ζουν. Τότε όμως λες ...ΕΓΩ...δε θα γίνω σαν τους μεγάλους. Δε θέλω τέτοιους δασκάλους. Δε θέλω άλλα τούβλα που μεγαλώνουν το τείχος που έκτισαν άλλοι για μένα. Δε χρειαζόμαστε τέτοιου είδους μόρφωση, ούτε κάποιον να ελέγχει τον τρόπο σκέψης μας, απλά...
...Δάσκαλοι, αφήστε ήσυχα τα παιδιά.
Ε, δάσκαλε άσε μας ήσυχους.
Και η ζωή συνεχίζεται. Τι πειράζει. Αιώνες τώρα το ίδιο γίνεται. Αισιοδοξείς όμως και λες "δεν πειράζει"...
....Δεν ήταν παρά ένα τούβλο στον τοίχο.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Το νόημα της ροκ όπερας των Pink Floyd είναι ταυτόχρονα απλό μα και τόσο απορριπτέο από τον ανθρώπινο οργανισμό. Πράξεις που μας διαπερνούν από τα μικρά μας, κιόλας, χρόνια σαν τον πόλεμο, την αυστηρή μητρότητα, τις ιδεολογίες που φωλιάζουν μέσα στο μυαλό μας, το ίδιο μας το ''είναι'', και χτίζουν γύρω μας ένα τείχος. Αυτό το ιδεατό τείχος μας απομακρύνει από τον ίδιο μας τον ευατό και την ελευθερία που μας έδωσε ο Δαμιουργός. Ένα συνονθύλευμα προκαταλήψεων, φόβων, λανθασμένων αντιδράσεων και εντέλει ψυχασθένειας (ποιος δεν έχει ανάγκη από έναν ψυχολόγο στις μέρες μας) που πολύ δύσκολα θα καταφέρουμε να διαλύσουμε, διακρίνοντας απόλυτα καθαρά τον κόσμο γύρω μας. Ένα τείχος που μόνο εμείς μπορούμε να γκρεμίσουμε περνώντας όμως μέσα από την απόλυτη παραδοχή αυτού που μας συμβαίνει. Και ποιός παραδέχεται το πρόβλημά του, όταν κατοικούμε σε έναν κόσμο που λατρεύει το απόλυτο.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Βικιπαίδεια
- Google (εικόνα)
- Βιβλίο του συγκροτήματος με τίτλο ''Τα τραγούδια των Pink Floyd'' εκδόσεις Μπαρμπουνάκης
Μπράβο Παναγιώτη! Και είσαι κι από τους λίγους που παρέθεσαν τις πηγές τους, όπως σας ζήτησα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που γράφεις επάνω, "όταν τα τείχη πέφτουν με τη μουσική", θα σου πρότεινα να το βάλεις επάνω στον τίτλο - δίπλα από το Pink Floyd. Όπως έκανα στη δική μου ανάρτηση για τη Graceland, ριξ'της μια ματιά.
Επίσης, η ιστορία του The Wall είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα, θα'ταν ωραία να μας πεις κάποια στιγμή ειδικά γι'αυτό κάτι...
και πάλι εύγε!
Αυτό εννοούσα! Μπράβο Παναγιώτη, από τις πιο δυνατές αφηγήσεις!!Ωραία που έχεις και τη μετάφραση των στίχων. Αυτό το βιβλίο του Μπαρμπουνάκη πρέπει να είναι πολύ ενδιαφέρον, δεν το φέρνεις μια βόλτα από την τάξη να το δούμε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άλμπουμ The Wall αξίζει να το έχει κανείς στη δισκοθήκη του...
εδώ ένα link για να δείτε το Another Brick in the Wall, P2:
http://www.youtube.com/watch?v=LUASiDg-kg4
Παναγιώτη, μήπως να μας έβαζες και κάποια links στο Youtube, ν'ακούσουμε τη μουσική τους?Έχει πολλά, κάνε μια επιλογή όταν θα'χεις χρόνο...