Tροβαδούροι και Τρουβέροι

Η κοσμική τέχνη, με την βοήθεια και την επίδραση των σταυροφόρων, αρχίζει πλέον να ξεζωρίζει από την θρησκευτική, η οποία και παραμένει στα χέρια των μοναχών. Ο κλήρος μονοπωλούσε κάθε εκπολιτιστική εκδήλωση στις αρχές του Μεσαίωνα. Ωστόσο η τάξη των ιπποτών, την εποχή των σταυροφοριών δημιουργεί μια δική της τέχνη, το τραγούδι των τροβαδούρων και τρουβέρων. Πηγή έμπνευσης αλλά και αφορμή για την τέχνη των τροβαδούρων ήταν ο ενθουσιασμός, ο οποίος ήταν αποτέλεσμα των σταυροφοριών. Η ποίηση που περιβάλλει της σταυροφορίες φώτιζε και τους τραγουδιστές της ακόμα και τώρα που η φωνή τους έχει "σβήσει".

Η Γαλλία και ειδικότερα Προβηγγία αποτελούσαν πατρίδα των τροβαδούρων. Η ονομασία των τραγουδιστών στο Βορρά ήταν "Τρουβέροι". Οι Τροβαδούροι και οι Τρουβέροι δεν περιορίζονταν μόνο στη μουσική αλλά ήτανε και αυτοί που έγραφαν τους στίχους. Παρ' όλα αυτα οι τροβαδούροι και οι τρουβέροι δεν εκτελούσαν οι ίδιοι τα έργα τους. Αυτή τη δουλειά την αναλάμβαναν οι πλανόδιοι μουσικοί (Μενεστρέλοι και Ζονγκλέρ), οι οποίοι υπήρξαν "διάδοχοι" των αρχαίων πλανόδιων θιάσων. Οι Μενεστρέλοι συνήθιζαν να συνοδεύουν τα τραγούδια με διάφορα όργανα και συνήθως με έναν πρόγονο του βιολιού (viole ή viele). Όσον αφορά τώρα τις μελωδίες των τρουβαδούρων είναι γραμμένες με την λεγόμενη τετράγωνη σημειογραφία, "διάδοχο" των νευμάτων.