Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Ένα τραγούδι με......"Αύρα"



Λίγα λόγια για τον Δημήτρη Παναγόπουλο.....     




Ο Δημήτρης Παναγόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα. Σήμερα, είναι ένας διακεκριμένος επιστήμονας στον τομέα της Βιοφυσικής και εργάζεται στο τμήμα της Βιολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών ως ερευνητής. Το 1988 εμφανίζεται για πρώτη φορά στη δισκογραφία με το άλμπουλ "Ασταθής Ισορροπία " από το οποίο ξεχώρισε ιδιαίτερα το τραγούδι "Αύρα" στο οποίο θα αναφερθώ κι εγώ.                                                                            








"ΑΥΡΑ" - ΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ


Η "Αύρα ", είναι ένα τραγούδι που αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο. Ο Μάνος Χατζιδάκης το έχει χαρακτηρίσει ως το καλύτερο ελληνικό τραγούδι της δεκαετίας 1980-1990. Γράφτηκε το ΄86 και κυκλοφόρησε στα τέλη του ΄87 με αρχές του ΄88.

 Η κυρία Ιουλία Λυμπεροπούλου στο άρθρο της στο e-περιοδικό MusicHeaven όπου μιλάει για το τραγούδι του Δημήτρη Παναγόπουλου αναφέρει πως "Η Αύρα όπως ο αέρας που δεν φυλακίζεται, έμεινε ελεύθερη, μετουσιώνοντας με την ιστορία της το νόημα των στίχων, στην ουσία. Και αυτό γιατί ξέφυγε από τον έλεγχο της μουσικής βιομηχανίας από άποψη πνευματικών δικαιωμάτων, αλλά ξέφυγε και από τον ίδιο τον δημιουργό του σε σχέση με την διάδοσή του. Καταρχήν με το που έγραψε ο Δημήτρης το τραγούδι πήγε στρατιώτης μη γνωρίζοντας ακριβώς τι συνέβαινε με την Αύρα. Τότε η τεχνολογία δεν ήταν τόσο προχωρημένη, για να κρατάει, έστω και παράτυπα, επαφή με τον έξω κόσμο. Κάνοντας σκοπιά με το ραδιοφωνάκι στις τσέπες άκουγε το τραγούδι, που σιγά σιγά άρχισαν κάποιοι να το παίζουν. Και έτσι τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους."


ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΜΩΣ Η "ΑΥΡΑ"

Σύμφωνα με τον Δημήτρη Παναγόπουλο, που αναφέρεται στο άρθρο της κυρίας Ιουλίας Λυμπεροπούλου η "Αύρα" έχει δύο σημασίες. Είναι ο άνεμος ο οποίος βγαίνει από την πόρτα δείχνοντας έτσι πως κάτι έχει τελειώσει και περιγράφει καθώς ταξιδεύει στα στενά της πόλης όλα όσα βλέπει ή είναι η αύρα του ίδιου του ανθρώπου με όλες τις εμπειρίες και τα βιώματά του.

Βέβαια όσο κανείς ακούει το τραγούδι ανακαλύπτει νέα μηνύματα και κάθε φορά το ερμηνεύει διαφορετικά.


RAGTIME - ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ "ΑΥΡΑ" ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΣΤΟ ΠΑΙΞΙΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΘΑΡΑ


Το παίξιμο της Αύρας είναι ragtime guitar. Είναι ένα είδος παιξίματος σύμφωνα μα το οποίο οι νότες που παίζουν τα δύο χέρια στο πιάνο δεν συμπίπτουν. Το αρίστερό παίζει μια μελωδία σταθερά ενώ το δεξι παίζει κάτι διαφορετικό.

Ο Δημήτρης Παναγόπουλος μόλις άκουσε για πρώτη φορά ragtime guitar θεώρησε πως έπαιζαν δυο κιθαρίστες κλασική κιθάρα. Μόλις έμαθε ότι είναι ragtime guitar έμεινε έκπληκτος και από εκείνη την στιγμή ξεκίνησε να αναζητά τον τρόπο παιξίματος. Κάποια στιγμή ένας Αμερικάνος μουσικός ο οποίος τον είδε να ψάχνει τρόπους να παίξει το συγκεκριμένο είδος του έδειξε την τεχνική. Όπως αναφέρει στο άρθρο της η κυρία Ιουλία Λυμπεροπούλου ο Δημήτρης Παναγόπουλος λέει "Αυτό ήταν αποκάλυψη για μένα!", "Σε πέντε λεπτά αυτός ο άνθρωπος μου άνοιξε μία πόρτα που άλλαξε τη ζωή μου","Βέβαια, ήμουν και εγώ έτοιμος να το δεχτώ".  


ΔΙΚΤΥΟΓΡΑΦΙΑ


http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=3539

http://entertainment.in.gr/html/ent/879/ent.5879_music.asp

http://www.youtube.com/                                                                                                             


                                                                                                                        Κοτίδου Κυριακή Γ2






1 σχόλιο:

  1. Παιδιά, συγχαρητήρια για το έξυπνο project και για την πρωτοβουλία σας να δώσετε άλλη διάσταση στο μάθημα της μουσικής παρουσιάζοντας είδη μουσικής, τραγούδια και καλλιτέχνες μέσα από αυτό το υπέροχο ιστολόγιο. Κυριακή, καταρχήν συγχαρητήρια γιατί εντόπισες το κείμενό μου για τον τραγουδοποιό Δημήτρη Παναγόπουλο και για το τραγούδι του «Αύρα», το οποίο έχει διαγράψει και συνεχίζει να διαγράφει τη δική του πορεία στο ιστορικό πλαίσιο της σύγχρονης ελληνική μουσικής. Κυρίως, όμως, ήθελα να σε ευχαριστήσω για το συνεπή τρόπο παρουσίασης του κειμένου μου με όλα τα στοιχεία του. Βάζετε τα γυαλιά σε όσους δημοσιεύουν τη δουλειά άλλων στο διαδίκτυο χωρίς πλήρη αναφορά στοιχείων, ονομάτων συντακτών κειμένων, link κτλ. Μπράβο, παιδιά, συνεχίστε έτσι! Το διαδίκτυο είναι ένας απαιτητικός χώρος, αλλά, προσέχοντας και αξιολογώντας τις πληροφορίες, μπορεί ένα μέρος της ευρύτητας και ποικιλίας αυτών των πληροφοριών να αποδειχθεί χρήσιμο. Και, βέβαια, το ήθος είναι κάτι που ξεχωρίζει σε όλους τους χώρους και σας ευχαριστούμε πολύ και για αυτό! Ιουλία Λυμπεροπούλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αφήστε μας τις παρατηρήσεις σας, μας ενδιαφέρει η άποψή σας!