Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

"Ρεμπέτικα τραγούδια."

       

                                    "Ρεμπέτικα Τραγούδια"

Ρεμπέτικο τραγούδι ονομάζεται το ελληνικό αστικό λαϊκό τραγούδι που εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και απέκτησε τη γνώριμη μορφή του, περίπου μέχρι την τρίτη δεκαετία του 20ού αιώνα. Εξελίχθηκε κυρίως στα λιμάνια ελληνικών πόλεων όπου ζούσε η εργατική τάξη και στη συνέχεια πέρασε και σε άλλα αστικά κέντρα.



Ο Ηλίας Πετρόπουλος, ένας από τους μεγαλύτερους μελετητές του ρεμπέτικου, χωρίζει την ιστορία του ρεμπέτικου σε τρεις περιόδους:
  • 1922-1932 - Η εποχή που κυριαρχούν τα στοιχεία από τη μουσική της Σμύρνης.
  • 1932-1942 - Η κλασική περίοδος.
  • 1942-1952 - Η εποχή της ευρείας διάδοσης και αποδοχής.





Το μπουζούκι, το κυρίαρχο όργανο της
λαϊκής ορχήστρας και του ρεμπέτικου. 






Κλασική περίοδος.

Το 1932 κυκλοφορούν οι πρώτες ηχογραφήσεις τραγουδιών από τον Μάρκο Βαμβακάρη. Μέχρι το '41 εμφανίζονται οι περισσότεροι από τους κλασικούς συνθέτες και τραγουδιστές του ρεμπέτικου τραγουδιού στη δισκογραφία, όπως ο Στράτος Παγιουμτζής, ο Μπαγιαντέρας, ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ο Απόστολος Χατζηχρήστος, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Μανώλης Χιώτης, ο Στελλάκης Περπινιάδης, η Ρόζα Εσκενάζυ και πολλοί άλλοι. Το 1936 ξεκινάει ηδικτατορία του Μεταξά και επιβάλλεται λογοκρισία. Αναγκαστικά η δισκογραφία προσαρμόζεται και οι αναφορές σε ναρκωτικάτεκέδες κ.λ.π. εκλείπουν από τις ηχογραφήσεις.
Με τη κήρυξη του πολέμου το 1940 γράφτηκαν αρκετά ρεμπέτικα τραγούδια για τον πόλεμο, όπως χαρακτηριστικά τέτοια ήταν "Ο Μάρκος φαντάρος" (Μ. Βαμβακάρη), "Τους Κενταύρους δεν φοβάμαι", "Στης Πίνδου τα βουνά", "Γλυκό νά 'ναι το βόλι", (και τα τρία του Μπαγιαντέρα), "Τον πόλεμο μας κήρυξες", "Θα πάρω το τουφέκι μου" , κ.ά. Με την γερμανική κατοχής το 1941 οι τα εργοστάσια των δισκογραφικών εταιρειών κλείνουν και οι ηχογραφήσεις σταματούν έως το 1946.




Η ομιλία του Μάνου Χατζιδάκη για το ρεμπέτικο






Το ρεμπέτικο στις Η.Π.Α.



Τα χρόνια που ακολούθησαν τη Μικρασιατική καταστροφή, αλλά και πριν από αυτήν, μεγάλος αριθμός Ελλήνων μετανάστευσε στις Η.Π.Α., μεταφέροντας εκεί την ελληνική μουσική παράδοση, αλλά και το ρεμπέτικο. Ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα ηχογραφούνται από αμερικάνικες εταιρείες σμυρναίικα και δημοτικά τραγούδια.
Το 1919 ιδρύονται οι πρώτες ελληνικές δισκογραφικές εταιρείες και από τα μέσα της δεκαετίας του '20 υπάρχουν ηχογραφήσεις τραγουδιών τα οποία μπορούν να θεωρηθούν ρεμπέτικα, πριν ακόμα αρχίσουν οι ηχογραφήσεις στην Ελλάδα. Μέχρι και το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο γράφονται και ηχογραφούνται αρκετά πολύ αξιόλογα κομμάτια, ενώ η συνεργασία Ελλήνων με ξένους μουσικούς δίνει πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα.


Μουσικά όργανα και ορχήστρα


Ο μπαγλαμάς, όργανο που έχει συνδεθεί
 στενά με τη ρεμπέτικη μουσική.






Τα βασικά όργανα του ρεμπέτικου τραγουδιού της κλασικής περιόδου είναι το μπουζούκι και η κιθάρα. Το μπουζούκι είναι το σολιστικό όργανο και παίζει την μελωδία, ενώ η κιθάρα αναλαμβάνει το ρυθμικό μέρος -με παίξιμο «μπασοκίθαρο» όπως λέγεται ο χαρακτηριστικός τρόπος παιξίματος της λαϊκής κιθάρας. Συχνά υπάρχουν δύο μπουζούκια που παίζουν διφωνίες (πρίμο-σεγόντο) ή και ψηλά-χαμηλά. Καμιά φορά συμμετέχει και ομπαγλαμάς σαν σολιστικό συμπλήρωμα του μπουζουκιού, αν και τις περισσότερες φορές παίζει ρυθμό.
Ενίοτε χρησιμοποιούνται επίσης το ακορντεόν, το βιολί, το πιάνο, το κοντραμπάσο, και ως κρουστά τα κουτάλια, ταζίλια. Στις παλαιότερες ηχογραφήσεις, πιο κοντά στη δημοτική ή στην ανατολική παράδοση, ακούγονται σαντουροβιόλια (σαντούρι και βιολί), κανονάκι και ούτι. Ορισμένες φορές ακούγεται κάτι σαν ήχος γυαλιού. Πρόκειται για τον ήχο που παράγεται από το χτύπημα ενός κομπολογιού σε ένα ποτήρι, γνωστό και ως ποτηροκομπολόγι. Στις παρέες και στις ταβέρνες συνήθιζαν να συνοδεύουν τους μουσικούς με αυτόν τον τρόπο, συνήθεια που πέρασε και σε κάποιες ηχογραφήσεις.

Το ρεμπέτικο τραγούδι με μια εισαγωγή, με ένα σόλο μπουζούκι και μετά μπαίνουν οι φωνές και τα άλλα συνοδευτικά όργανα. Με το ταξίμι γίνεται η εισαγωγή στην αίσθηση που θέλει να μεταδώσει ο εκτελεστής, προβάλλοντας τη δεξιοτεχνία του και στο μουσικό δρόμο, στο φόντο δηλαδή πάνω στο οποίο θα εξελιχθεί όλο το τραγούδι.
Η μουσική του ρεμπέτικου δεν είναι γραπτή, αλλά βασίζεται πάνω στον αυτοσχεδιασμό.





Πηγές: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1 
 
Βιβλιογραφία:  Βιβλίο Γ' Γυμνασίου. Κεφάλαιο "Ελληνικές μουσικές ιστορίες." Ρεμπέτικο και λαικό τραγούδι σελ 54.
 


Στεργιούλα Ευγενία Γ4 




 






3 σχόλια:

  1. Το κειμενο αυτο ειναι ασχημα τυπομενο. Δεν φαινονται σχεδον καθολου τα γραμματα το οποιο κανει τον αναγνωστη να μην θελει να το διαβασει. Οι εικονες ειναι ασχημα τοποθετημενες αφου βρισκονται πανω στα κειμενα . Ακομη ειναι αντιγραφη ενος κειμενου της βικιπαιδειας .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η εργασία σου είναι καλη. Υπήρχαν όμως και κάποια λάθη, όπως, τα γράμματα διαβάζονται με δυσκολία,γιατί το χρώμα τους είναι λίγο ''ανοιχτό''. Θα ήταν καλύτερα να έβαζες περισσότερο κείμενο και εικόνες. Τα βιντεάκια σου είναι πολύ ωραία και σχετικά με το θέμα.Το κείμενο που έχεις είναι λίγο κουραστικό,γιατί το έχεις σπάσει σε κομμάτια.. Επειδή τα γράμματα του κειμένου σου δεν διαβάζονται με ευκολία, δεν προσελκύουν τον αναγνώστη να διαβάσει την εργασία σου..! Παρ'όλα αυτά όμως, η εργασία σου ήταν καλή..! Έχεις κάνει μια πολύ καλή προσπάθεια!!

    Χρυσούλα Μπαχλιτζανάκη Γ'2

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αφήστε μας τις παρατηρήσεις σας, μας ενδιαφέρει η άποψή σας!